Ölüm bile üzerinden zaman geçince eskir
Geçmeyecek diye yanıp tutuştuğumuz acılar eskir
Aşklar eskir, gidenler, eskir, dönenler eskir…
Eskidendi çok eskiden. Ben çok küçükken… Dedem sağ
iken ve akrabalara küsmemişken. Sevgiyle kelimeler dökerken idi. Sobalar
yanardı. Yürekler değil… Kalabalık olurdu odalar, oturacak yer bulamaz,
annemizin kucağında otururduk yahut babamızın, biraz dayı, biraz da teyze… Ama en çok
dedemizin kucağında otururduk. Bilirdik çünkü dedemizin kucağında en çok kim
oturursa o alırdı şekerleri. Harçlıklar bizi zengin ederdi. Ta ki annemiz
“yavrum sen bana ver, sen kaybedersin”
diyene kadar. Çocukken bayramların
şekerden ibaret olduğunu sanırdık. Ve tabi ki bize verilen o harçlıklarla
severdik bayramı. En güzeli bayramlık mevzusuydu. Yeni yeni kıyafetler
alınırdı, kırmızı pabuçlar ve… E nihayetinde hep sevgi vardı. İnsanlar hep
gülüyordu bizim çocukluğumuzda. Ya da hepsi aynıydı da biz sadece çocuk
olduğumuzdan anlayamıyorduk bazı şeyleri… Ben dayımın kızlarıyla küserken bir
şekerle sonradan barışabiliyorduk. Dedem alırdı bir bacağına beni diğer
bacağına kuzenlerimi. Barıştırırdı bizi… Sonra biz yine oyunlar oynar ve
şeker toplardık. Kış vakitlerinde sokağa çok çıkamazdık soğuk diye, apartman
komşularıyla idare ederdik. Bayram gelince çok sevinirdim hem de nasıl. Önce
evdekilerle bayramlaşma merasimi yapılırdı. Akşamdan bayramlıklarımı yatağımın
başucuna koyardım. Ki yapılan hazırlıkları unutmamak gerek. Tatlılar, sarmalar,
güler yüzler… Hepsi eski bayramlarda kalmış. Şimdi bayram alışverişine bile
gitmiyoruz. Samimi söylüyorum ben de “eski bayramlar” diye inleyen yaş
serüvenine erkenden katıldım. Eski bayramlarda aile birey sayısı çok fazlaydı
öyle olurdu ki yetiştiremezdik ziyaretleri… Dedenin evinden yemek yenildikten
sonra gidilirdi. Onların şekerleri her bayram aynıydı. Çocukluk ya, başka
şekerler isterdik hep. Dedem;
“yavrum bu en kalitesi” derdi.
Ama çocuklar kaliteyi bilmezdi. Sadece şeker isterdi. Onlar sadece güler ve mutlu olurdu...
Babam çok büyüktü benim. Şeker bir tane alıp
bırakıyordu. Hayret ediyordum o şekerleri nasıl olur da almaz diye. Ama o da çok tatlı yiyordu. Hem de her gittiğimiz evde. Sonra midesini bozuyor pişman
oluyordu. Ama yine de evimize gelenimiz eksik olmuyordu. Bayramlarda bayram
yaşıyorduk. Art arda ziller çalıyordu, aranıp haber veriliyordu. "Evde misiniz
size uğrayacağız" diye.
Genelde ilk gün büyükleri gezer ikinci ve üçüncü gelen misafirleri ağırlardık. Sonra sakinleşince misafirler komşuların ziyaretine giderdik. Derken bayramlar böyle geçiyordu hep… Sonra ben git gide büyümeye başladım. Birkaç bayram daha böyle geçti. Dedem vardı. Sonra insanlar dünyalık hallerinin ruhani sevgilerini kaybettiler. Ne olduysa bizim bayramda gittiğimiz ev sayısı azaldı. "
Anne – Baba şuraya gitmeyecek miyiz?" diye sorduğumda, bana cevap
veren çok olmuyordu… Kimseyi de aramadılar. Olur olmadık zamanlarda hep
birbirlerini kırdılar. Yüreklere hançer bağladılar, evlerin kapılarına da kilit
vurdular. Artık kapıları çalmıyordu kimsenin, bayram gelse bile kimse
umursamıyordu. Ben de umursamıyordum. Dedem yoktu artık… Elini öpebileceğim
dizinde oturacağım bir dedem vardı bayramlarımı şeker yapan, o da yok artık. O
olmayınca aile düzenini kuran kimse de olmuyor. O varken kimse kimsesizlikten
şikâyetçi değildi. Şimdi o gidince bayramlarda gitti. Büyükler hep der ‘eski
bayramlar, eski bayramlar".
Anlam veremezdim küçükken ne vardı bu eski
bayramlarda…
Ne yokmuş ki? Öyle ki sevgi varmış, insanlık varmış, birlik
beraberlik varmış. Şimdi gözlerim yollarda hep eve gelecek misafirleri
beklerim. Küçükken olduğu gibi ben bayramları çok severim. Büyüyorduk küçük
küçük… Bayram vakti geliyordu. Bayram namazına gidiyordu babam, dedem… Biliyor
musunuz ben büyüdükçe bayram şekerinin aile olduğunu anladım. Hem de en
kalitesinden. Ama insanlar ruhani işlerden vazgeçtikçe maneviyatlarından
sıyrılıyor ve katılaşıyor. Körleşiyor duyguları, korkuluklar giyiyorlar,
yanlarına kimse yaklaşamıyor… Derken Bayram geldi. Arife gününde yolumu
gözleyen dedemin mezarına gittim. Küçükken bana verdiği şekerlerden alıp
toprağını öptüm. “Bayramın Mübarek Olsun Dedem” dedim. Ama o beni dizine
almadı. Diğer torunları da yoktu. Kimse yoktu aileden. Yıkılmıştı
bayramlarımız. Fatihasını okudum dedeme. Eğer biliyorlarsa içimizi, halimizi,
kemikleri sızlıyordur dedemin. Çünkü varlığında başlamış insanların acı acı
katılaşması, yokluğunda zaten fırsatçıların neyse…
Bir Bayram Sabahı hayallerim sadece birlik beraberlik olması yönündeydi. Arayıp sormasa da artık kimseler bayramı bayram gibi yaşayanlara selam olsun. Ve ben bayramı küçükken yaşadım. Eskidi şimdi bayramlar, hatıralar… Eskide kaldı… Yeni olan tek şey hiçbir çocuk bayramda şekerleri ağız tadıyla yiyemeyecek… Ama isterdim kaliteli şekerlerimin bayramlarda eksik olmamasını. Şeker gibi insanları kaybettiğim için bayram gelmedi bana, bayramı yaşatalım çocuklara. En azından rol yapalım bu defa. Bayramlar böyle olur ama biz insanlar hep kaybettikten sonra anlarız, siz kaybetmeyin diyelim onlara…
Her halükarda güzel bayramların hatırına, bayramınız bayram olsun dostlar. Eskimeyin olur mu?
Ufak bir ekleme;
Gün gün yaşar insan.
Bir gün mutlu…
Bir gün hüzünlü…
Bir gün sinirli…
Bir gün şaşkın…
Bir gün aşık…
Bir gün hasret kalır belki de günlere...
E nihayetinde insan günlerce kendi ile yaşar.
Lakin burukluk var içerimde. Çünkü eski bayramlar yok. Sen eski bayramları bilmezsin demeyin. Benim küçüklüğümde çalacak kapı çoktu. Harçlıklarım vardı. Şekerlerimi koyduğum çantam bir de.
Kapımızı çalan da çoktu. Şimdi bayramın ilk günü telefonum çalıyor sadece. Onlarca mesaj... Uzaktakine gönlüm razı ama yakındakine kırgın… Kırıklıklarımı kimse toplamadı. Çünkü biliyorlardı topladıkları an can kırıklıkları ellerine batacaktı. Neyse ki bir kaç bayram böyle idare ettik.
Eksik bir şeyler var. Birileri EKSİK. Birileri YOK.
En çok da sevgi yok, merhamet yok, saygı yok, hürmet yok...
Dünyanın misafiri insanlık yok. İnsanlık olmayınca da, evlerin kapısını çalan yok.
Siz yinede hiç bir şey olmamış gibi davranın.
Ailenizdeki ufaklıklar duymasın bunları.
Dediğim gibi; her halükarda güzel bayramların hatırına, bayramınız bayram olsun dostlar. Eskimeyin olur mu?
Bayramı, "Bayram" gibi yaşamanız dileğiyle...
İyi bayramlar...
Gökçe ÜSTÜNDAĞ