Teslim oldum yabancı kollara, beni sarmalarına
İzin verdim kendime, birinin elinden tutmama
Sisli İstanbul sabahında onunla gökyüzüne
bakmama
Eski düşlerimin ateşler içinde yanmasına
Yeter sandım yalnızca iyi bir adam
Benzetmeye çalıştım onun gölgesini bile sana
Bir teselli aradım yalan iltifatlarında
Senin yasaklı gözlerini hayal ettim boş bakışlarında
Şimdi bulamadıkça senin kadar sahici bir
ışıltı
Görünce kimsenin kalbimi senin gibi
kıramayışını
Kazıyorum ziyaretçisiz mezarımızı
Bulmak için küçücük bir anı damlası
Çünkü bir tek sen varsın üstünü karalayamadığım
Hep bir umut gözlerinin içine
baktığım
Uğruna bile bile kendimi yaraladığım
Binlerce kere vazgeçip tekrar yakalandığım
Ancak kalmayınca bana senden ufacık bir zerre bile
Sen kalınca mazinin derinliklerinde, barışacağım şu benle
Unutturacak aklımın durgunluğu
hissetmeyi kalbe
Sen soluksuz batan gemiler gibi geçmişe gömüldükçe