Online Üye
Online Ziyaretçi
Yeşiller çürüdü bak
Kendini sonbahara bıraktı ağaçlar
Tek başına
Ama asla yalnız değiller
İstanbul’da bir vapur
Gümüş takılar
Gri kazaklar
Güzel dostlar
Eylül, sen en güzeliymişsin
Yeşil ağaçlar sararıp kurudu ya bir
kere
Yakındır,
Kendilerini soğuğun
Çıplak cesaretine atacaklar
Biliyorsun,
Sen de korkmayacaksın
Aralığın soğuğu titretince ellerini
Gözlerin hatırlasa da o parlak,
Yeşil yaprakları
Yahut onun yeşil gözlerini
Unutturacak
Ocak ve Şubat’ın cazibesi
Başka renklerle tanıştıracak