Bir sen varsýn ki,

Elimi uzatsam dokunurum sandýðým

Aðaç dallarý gibi uzak

Her zaman görsem de,

Ne kadar çok yüzsem de,

Ulaþamayacaðým ufuk çizgisi gibi uzak

Bir de sen varsýn ki,

Sana benzeyen her þey gibi

Alnýma düþen saçlarým gibi

Uyurkenki nefesim gibi

Yakýn

Bana ben kadar yakýn

Sessiz sedasýz sevdin beni

Karaladýðým sayfalarda

Dolaþan parmaklarýn,

Kâðýdý deðil, saçlarýmý okþamak istercesine

Kitaplarýmýn arasýna fark ettirmeksizin

Koyulmuþ güller

Ve görünce yüzümde ufacýk bir

Hüzün esintisi

‘Kim üzdü seni?

Kömür karasý saçlarýn

 Esmer tenin

Örtemez hiçbir an

Sendeki o yüreðin aydýnlýðýný

Geç anladým

Bana olmak istemediðin kadar yakýnsýn

Geç söyledim

Baþlamadan bitiyor bazý hikayeler

Bak, kuruyor güller

Suya koymadým

Ama minnettarým sana

O siyah saçlarýna, 

Uçurtmasý uçup gitmiþ bir çocuk gibi

Bakan gözlerine

Uçurtman benmiþim gibi

Anladým sayende,

Suçu yokmuþ isteyip de

Sevemeyenlerin

Senin de dediðin gibi

Benim gibi 'kalpsizlerin'