Per periþandý Sema, kalan mecaliyle baþýný evet anlamýnda salladý.

-Evet, benim. Söyleyin nasýl ablam?

Demesine kalmadý ki büyük bir gürültü koptu giriþ kapýsýnda. Yaþlýca bir adam feryat figan baðýrýyor ve yumrukluyordu yanýndaki polis memurunu. Araya diðer polislerin de girmesiyle zar zor zapt ettiler öfkeli adamý.

Bir yandan aðzýna gelen küfrü savurup eline geçen ne varsa fýrlatýyordu.

-Sizin yüzünüzden gitti dað gibi kýzým, suçlusunuz ve vereceksiniz hesabýný. Bir bir vereceksiniz hesabýný üstelik. Canýnýz cehenneme…

Gözyaþlarý içinde olan genç kýz olanlara bir anlam verememiþti. Umurunda bile deðildi kimin ne yaptýðý diðer taraftan.

Adam devam ediyordu baðýrmaya ve öfke saçýyordu gözleri.

Sema tutamadý artýk hýçkýrýklarýný ve yaþlý adamý zapt etmek için yanýndan ayrýlan polis memurunun yanýna gitti.

-Cevap verin bana, ablam nasýl?

Ýþi baþýndan aþkýn polis memurunun gözü görecek halde deðildi Sema’yý zira baðýran adam iyice çýkmýþtý zývanadan.

Yaþça büyük ve amirleri olduðu anlaþýlan babacan tavýrlý bir adamýn eþliðinde yaklaþan birini gördü Sema olanlara anlam vermeye çalýþýrken. Gözlerine inanamadý, gelen ablasýydý. Üstü baþý periþan ve kolu bandajlýydý ama sapasaðlamdý karþýsýndaydý iþte.

-Ablam, ablam,

Diye atladý boynuna. Ýki kardeþ gözyaþlarý içinde birbirlerine sarýlýp aðlamaya baþladý. Hastane ortamýndan ziyade bir panayýr yeri gibiydi hastane koridoru. Öyle ki hastalar kendilerine zor yer buluyorlardý bu ufacýk mekânda.

Polis amiri olaya müdahil olan memurlarýnýn nezdinde karakola götürülen adamýn yanýna gitmiþti. Herkes ve her þey bir keþmekeþ içindeydi. Acil kapýsýndaki hasta yakýnlarýndan tutun birbirine girmiþ kalabalýða kadar.

Sonunda kollarýna kelepçe takýlan adam karakola götürülmek üzere tam da yanlarýndan geçerken yüzüne tükürdü iki kýz kardeþin.

-Lanet olsun sana. Hep senin yüzünden. Nolurdu sanki direnmeseydin ha nolurdu söyle?

-Son bir kez gösterin kýzýmý bana, son kez görmek istiyorum.

Adam uzaklaþýrken bile feryatlarý hala çýnlatýyordu hastane duvarlarýný. Derken sakinleþti ortalýk. Ve acil odasýndan üstü örtülü bir sedye çýktý akabinde. Belli ki sedyedeki kiþi hayatýný kaybetmiþti.

Amir iki kardeþin yanýna yaklaþmýþtý ki talimat verdi sedyeyi götüren hasta bakýcýya.

-Otopsi raporlarýný acil olarak almak istiyorum. Baþhekime bildirin.

-Geçmiþ olsun hanýmlar. Verilmiþ sadakanýz varmýþ. Daha iyi misiniz, Aylin Haným?

Ve anlatmaya baþladý olanlarý bir yandan Sema’nýn eline sýkarken.

-Ýþin aslý Sema Haným, basit bir kapkaç olayýndan iþ ta buralara geldi. Kapkaçý yapan kadýn kaçarken feci þekilde bir arabanýn altýnda kalýp derhal hastaneye getirildi. Ve maalesef yapýlan tüm müdahalelere raðmen kaybetti hayatýný. Kimlik olarak da çantasýndan ki çanta ablanýza ait olduðu için, çýkan kimlik ablanýz adýna kayýtlý olduðu için bir karýþýklýk yaþandý. Ben hatayý yapan memurum adýna sizlerden özür diliyorum. Hanýmlar, çok geçmiþ olsun.

Ýnanýlýr gibi deðildi duyduklarý Sema’nýn. Aylin ise donmuþ bir vaziyette kâh aðlýyor kâh sarýlýyordu kardeþine.

-Aylin Haným, siz toparlanýn. Yarýn sizi tekrar merkeze bekliyoruz. Ýyi günler dilerim. Verilmiþ sadakanýz varmýþ.

Der demez amir hýzlý adýmlarla uzaklaþtý yanlarýndan.

Birbirlerine baka kaldý Sema ve Aylin. Bir saat gibi kýsa bir sürede ablasý ölmüþ ve yeniden dönmüþtü hayata Sema’nýn yanýna.

-Kolun kötü mü? Ah, ablam ah…

Belli ki çantasýný kaptýrmamak için mücadele verirken incitmiþti kolunu Aylin. Oldukça ucuz atlattýðý meydandaydý.

Çýkýþa yönelmiþlerdi ki bir kez daha afalladý Sema. Karþýdan gelen Rýza Beyin ta kendisiydi. Nerden haberi olmuþtu adamýn da buralara kadar gelmiþti.

-Rýza Bey, ne diyeceðimi bilemiyorum. Nasýl haberiniz oldu sizin. Ben ben çok mahcubum. Nasýl da beklettim sizi ama bir bilseniz neler neler…

Cümlesini bitirmesine fýrsat vermeden atýldý adam.

-Sorun yok, Sema. Olanlardan haberdarým. Ve çok üzgünüm ama bir o kadar da sevinçli.

-Ben mecbur kaldým sizi aramaya ama buraya kadar geleceðinizi de hiç tahmin etmemiþtim doðrusu.

Diye giriþti Aylin.

Bu sefer de Aylin’in lafýný kesti adam.

-Aylin Haným, tabii ki beni arayacaktýnýz. Lakin benim de sizinle konuþacaklarým vardý. Aslýnda sýrasý deðil ama…

Ve döndü Sema’ya:

-Tabii ki, sen de istersen ve ne zaman müsait olursan Sema.

Basit gibi görülen bir olay onlarý bu noktaya taþýmýþtý sonunda. En zor anlarýnda yanlarýnda biri vardý artýk. En baþtan beri, kafasýnda kurguladýðý bir düþtü bu Sema için. Kendine bile itiraftan kaçýndýðý ama en sonunda yakalandýðý bir oyun üstelik. Ama artýk bir oyun olmaktan da çýkmýþtý nihayetinde.

Yýllar sonra ikisinin de hayatýnda birilerinin var olmasý bir mucize idi onlar için. Bir yandan Aylin ve diðer yandan Sema ve tutunacaklarý güçlü kuvvetli bir dal üstelik sýký sýký sarýldýklarý.

Her þeyin bittiðini düþündüðü bir anda bir mucize belirmiþ ve hayat yeniden kaldýðý yerden devam etmeye baþlamýþtý üstelik bu sefer mutlu bir senaryo ile.

Bu sefer gözlerini kaçýrmadý Sema ve yüzünde kocaman bir gülümseme belirdi… Hiç olmadýðý kadar mutluydu. Ve annesiyle babasýný düþündü bir an. Biliyordu iþte biliyordu onlarýn da bu mutluluðu hissedip paylaþtýklarýný. Ve iki kardeþ de hak ediyordu mutluluðu ve sevgiyi en az herkesin ettiði kadar.