Renklerin izdihamýnda rehavete kapýldým ve sancýlý bir rivayetin oluþum öncesinde çetelesini tutuyordum hayatýn ve annemin.

Nemli ve sisli bir Ýstanbul gecesi bað bozumuna denk düþen misafir sancýlar ve nasýl da acýyordu eklem yerleri kâh Ýstanbul’un kâh þiirin kâh annemin…

Aymazlýðýnda gecenin iklime sirayet etti matemim oysaki ne yaðmur yaðýyordu kuru barajlara yetecek ne de durduk yere aðýtlar yakýyordum ve hastanenin bahçesine denk düþen uzun bekleyiþler.

Bir nokta koymam mümkün sadece bir ayraç ekliyorum gecenin tenine damgasýný vurmuþ gözyaþlarýmsa nasýl da kuru ve baðnazdý.

Seðiren gözlerim.

Semiren hüzün.

Meali yoktu artýk hiçbir þeyin bense þarlatan bir gölge misali döneniyordum kendi etrafýmda.

Hizaladýðým bir cetvel deðildi ve matbu kýlýnmasý adýna metruk düzende maliki olamadýðým ne varsa adý anne idi artýk her bir duygumun yiten zamanda dona kaldýðým.

Ilýk nefesini zorlukla alýp veriyordu o da baðlandýðý makineler nezdinde.

Devasa bir suskunluk.

Sessizliðe riayet eden insanlar ve koþturan acil servis elamanlarý.

Pastadaki mumu üfleyemediðim gecenin ikramý ve hüznün servetiydi tüm olup biten ve müsait olduðum kadar meþgule veriyordum artýk duygularýmý.

Kök hücresi toprak altýnda kalmýþ bir evham.

Kor hecelerin yarattýðý o izdiham.

Melun mahzun sarýldýðým hýrkam ve baþýnda nöbet tuttuðum annemi bir kere daha doktorlara emanet etmiþtim:

Annem…

Tek servetim.

Annem…

Ruhumun telaþlý talaþlý yolunda yürüsün diye gözünün içine baktýðým anneme yeni yasaklar sunmuþtu doktor:

‘’Sakýn uyumasýna izin vermeyin…’’

Tereddütsüz sarsýyordum annemi omuzundan çünkü uyku onun için yeni bir son idi.

Sonlar.

Sonlanmayan acýlar.

Kulaðýma küpe yaptýðým sol anahtarý.

Gecenin gizinde büyüyen öfkem evrene.

Gazaba uðrayan bir hüviyet.

Aþký annemden öðrendiðim ve sevgiyi ve insanlýðý ve haysiyeti.

Annem uyumasýn diye baþýnda nöbet tutarken, yorgunluktan bu sefer de benim gözlerimdi kapanan ama uyku bize yasaktý ve mutluluk bize haramdý.

Hüzne davetiye çýkaran bir yenilgi daha sýrasýný savarken ben tüm iþtahýný acýnýn yine içimdeki aðacýn dallarýna asmýþtým…

Azadesi ömrün ve azýðý da.

Mutlak bir diktatör iken kader ve kederle iþ birliði yaptýðý þu hoyrat geçen zamana b/akýyordum ve teselli arýyordum yeter ki dilimin ucuna gelen þey tecelli etmesin diye içimden nasýl da dua ediyordum Rabbime.

Bir bilinmeze dönmüþken sýrtýmý.

Biteviye hýrpalanan yüreðimdeki tek þarký hatta tek name hatta her duygu hatta her þey ama her þey iken annemin varlýðý.

Boca edebildiðim yaþým kurumuþtu belli ki fýrtýna öncesi içimde akýtýyordum duygularý ve yaþlarý.

Sözcükler yoktu yanýmda biri haricinde:

ANNE.

Emir yaðdýransa doktordu ve emre amade sadece tutukluk yapan dilime pelesenk olmuþ bir halde annem uyumasýn diye elimden geleni yapýyordum ve ona tanýnan bir saatin sonunda kadýn uykuya yenik düþmüþtü ve bir kere daha yoðun bakým ünitesinin yolu görünmüþtü.

Bir görüntü ihlali miydi yoksa zaman?

Nefes bu denli kutsal ve kýymetli iken anneme nail olmuyordu düzenli nefes alýp vermek.

Ýþgal edilmiþ bir yarýmada vardý içimde.

Ýsyaný bastýran bir koruma görevlisi gibi görev bildiðim deðildi yaptýðým elbet olmasý gereken evlatlýk vazifem.

Turuncu güneþ.

Kýrmýzý ay.

Çapkýn Zühre Yýldýzý.

Bulutlar ise kararsýz ve gecenin tenine dokunan sessiz söylemler.

Bir giz deðildi olan biten bir sonuç ya da sebebini aradýðým bir neden-sonuç iliþkisi hiç deðildi ve ben bu gezegenin yabancýsý idim artýk ve benim sadece bir annem vardý herkes gibi ya da biraz daha farklý herkesten çünkü annem, son bir yýldýr artýk benim çocuðum diye hitap ettiðim ve koruma altýna aldýðým evrenin en deðerli ve meþakkatli varlýðý idi.

Rengi soluk.

Nefesi düzensiz.

Sözcüklerimse yetim.

Öksüz kalmamak adýna idi tüm mücadelem yeter ki korusun Rabbim ve kutsasýn.

Ön görüler ve önseziler…

Bileþkesi hayatýn ve mumyaya dönmüþ hayaller ve de mum gibi eriyen…

Yeni bir savaþ, yeni bir oyun ve hakem baþlangýç düdüðünü çalmýþtý iþte.

Bir rutin haline gelen hastane maceramýz bu sefer baþka bir hastanede yerini almýþ ve sunuyordu repliklerini ve karþý koyamadýðým kadar kadere tutuklusu idim mademki kederin ve büyüyen bir açý ile acýmýn da kat izinde yaþarken acýmý bir baþýma ve doktorlardan gelecek müjdeli haberi beklemeye koyulmuþken bir kez daha ve tüm evren adýný sayýklarken annemin yani annesi olduðum annemin…