kýrýþ kýrýþ yokluðunda boynuna geçireceðim kravatým ki yaðlý ilmek gibi kelimeler..içine girmeyi istedim..yokluðunda is/te/mek özürlü bir eylem gibi duruyor ardýnda..kemiksiz dillerin ucunda..isterdim..orda olduðunu bilmeyi..kaldýrýp derinin altýna bakmayý..dem tutmuþken yüreðin acýnýn 3-5 nöbetlerinde..gözlerinden uzak kalmamak isterdim..suskunluðunun keskinliðinde vücudumdan her kopardýðýn parçada gözlerine bakmak..acýysa acýmak..güldüyse gülmek ama gözlerine bakmak..gülenin olmak..sence neden isteyebilirdim bunu ve devamýnda neden istiyorum..þayet bu ikimizin de bildiði bilindik bir senaryo ise yaþanacaklar zaten yaþandý..alýnacaklar alýndý ve verildi verilecekler..peki neden bu diþ bilemeleri..düþe geçirdiðimizi mi diþe geçiriyoruz?...yem olmak mý bu? yenmek mi? yoksa tam ortasýnda olmak mý sýcaðýnýn? veya yetmedi yüreðinde hiçbir tanýma ait olmadýðýný bilmek mi? Ýtmek mi? Ýtelemek mi bu? sahi sen..aðaçta seyrettin mi meyveleri? olgunlaþtýðýna inanýr mýsýn zamanla? kuþlarýn misal olgunlaþtýðýnda þahin olduklarýna..yalnýz kuþlarýn deðil martý ve serçelerinde..peki sen zamanýn kendi içersinde olgunlaþtýðýna inanýr mýsýn? Ýnsanlarýn zamanla olgunlaþtýðýna? Bir insanýn bedeni yedikleri ve içtikleriyle mi olgunlaþýr..sahi bunun adý büyümek deðil midir? zamanýn nezaretinde büyüdüm..zam/an benim yaþýmdaydý...ayný boydaydýk..omuzlarý omuzlarýma denkti ki elleri ellerim kadar..peki bedenimin olgunlaþmasý için zaman kadar gerekli olan kavram neydi? iz/ler mi?..olgunlaþma beraberinde neyin habercisidir? ne olursun olgunlaþtýðýnda? misal elma olgunlaþtýðýnda yenir..yüreðime düþtü elmayý sever miydin sen? veya erik sever misin sen? sana bir tane erik versem..bana öyle geliyor ki kokusunu daha çok seversin sen ve anladým ki bir son içindir tüm bu serüven... lakin sen tenimde biriktirdiðim tüm izler/imi ölüm için mi sanýyorsun? O zaman hiç öpmediðin alnýmýn tam ortasýnda telaþsýz duran bir týrpan izi olmaz mýydý? ne içindi peki yüreðimde bu ürperti hala neden di ve neden di týrnaklarýmý tenine geçirmem kasýk aðrýlarýna inat...sözlerim düþüyor ýslaðýna ve gözlerime teninin teri bulaþmýþ.. inandýrmaya yetmiyorsa her uzvuna bulaþmýþ mavi yaþatmayada mý yetmez sanýyorsun? Orada olduðunu bilmeyi istemek..zihnimin her yerinde..her dem.. sürekli ve sapýk bir fikir gibi eðreti durmak...ama orada olduðunu bilmek.. bil/mek.. baktýðým her objede ve her boya kokusunda..içtiðim suda boðulduðumda bir þey olmak seninle orada olduðunu bilerek bir þey yapmak.hani elle tutulur..bilinebilir bir þey..basit bir þey..misal senin iþlerinin yoðunluðunda maskeni hazýrlarken ben ihmal ettiðin aynaya senin yerine uzun uzun baksam..sen pencere kenarýnda yaðmuru izlesen..ben eþiðinde izlesem seni..ne delice öpüp içine girdiðim olur yüzün, nede dýþýnda kalabildiðim..asla olmayacak bir þey gibi gözüken lakin olaný biteni bilen..göðüs kafesindeki kemiklerle seninle bir tuzak yapmalý mesela ve hiçbir þey sað kurtulmamalý ki ardýmýzda býrakabileceðiz tek iz kemiklerimiz olacak unutma..yetmedi seninle bir cümle yazmak yüreðindeki kýrýlmayý ve suskunluðu tamamlayan bir ses olmak için beraberce ki yüreðime çizdiðim cemalinden baþka bir þey yoktu ortada..ve bil ki sevgili derinin gözenekleri içinde olmayý isterdim kokunu duyunca ilk ve sonra tenimin altýnda olmaný suskunluðunda...

(...)