Silik gölgelere sor beni

Ve sesimin çarpýp çarpýp

Yankýlandýðý o boþ duvarlara.

Üç beþ resimden ibaret

Dünden kalan;

Günüm ise esaretinde

Geçmekte olan zamanýn

Ve de hükmünde, bilip bilmeden

Çekip giden

Dost geçinen vefasýzlarýn.

Yarýný mý kaldý ömrümün

Soðuk iklimlerinde

Bu boþ þehrin,

Karayelin azizliðine uðradý,

Nöbetlerde bedenim.

Kifayetsizdir artýk duygularým,

Sýrnaþýrken sefil yalnýzlýðým.

Sessizlik ise tek þahidim,

Ben hýçkýrýrken için için.

Duymuyorlar, görmüyorlar,

Kaybetmiþken ben bile kendimi;

Hiçim, ötesi yok.

Susma hakkýmý kullanýyorum,

Sanýk sandalyesinde

Kelepçeliyken yüreðim

Ve tek konuþan

Yaþ içindeki gözlerim;

Ki kaldýysa

Birkaç damla göz yaþý,

Ýnan ki hasrettir

Beni benden eden mihenk taþý.

Garip gönlümüm baki kalan

Tek yoldaþý,

Mevlam’dan gelen

O sonsuz huþu içindeki

Ruhumu aydýnlatan

Nurla dolu ýþýðý.