"Yýllardýr hastalýðýmýn adý insan diye biri/Bir kahramanüstü..." Bu dizeler yeterince tanýnmamýþ olsa da iyi bir þair olan rahmetli Seyfettin Özdemir'e ait. Bazý sözcükleri anlamak ve gerektiðinde onlarý cümleleþtirebilmek için yeterli sabrý gösterdiðimizi düþünmüyorum. Ýnsanoðlu var olduðundan beri þeytanlarýný dýþarýda arýyor çünkü. Yalnýzlýðýn ilk çaðlarýndan gelen garip bir týlsým bu.

Eski zamanlarýn avcýlýk kalýplarý, bugün bedenlerini neredeyse bir silah gibi kullanabilen gayri ihtiyari birer kahramanüstüne dönüþtüler. Atom bombasý tadýnda sivil insanlara yani... Çevremize gülücükler daðýtsak da çoðumuz enkaz halindeyiz aslýnda. Bu sorunun temelinde yatan gerçek ise yaþananlara kayýtsýz kalmamýzdýr. Ki hali hazýrda kayýt dýþý birçok suçun birbirini takip ederek uluslar arasý bir tren oluþturmasý ve isteksizce de olsa o vagonlara ellerimizle etnik silahlar yüklememiz, sonunda yol ayrýmýna getirdi bizleri. Þimdi önümüzde iki yol var: Ya anlayýp savaþa destek vereceðiz ya da anlamýþ gibi yapýp üzerinde durmayacaðýz. Peki savaþtan kasýt nedir? Hâlâ devam etse de kurþun dökülen eski çað çatýþmalarýndan bahsetmiyorum elbette. Para piyasasý ve getirdiði modern savaþ tekniklerinin üzerinde durmak istiyorum.

Günümüzde yaþanan kaygýlarýn temelinde yatan ve çoðumuzu birer enkaz haline getiren yegâne sorun maddiyatçý olmamýzdýr. Modern çaðýmýzýn esnek þeytaný olan ve gerektiðinde kurban isteyip yeni prensler ortaya çýkaran baðýmlý piyasalar, gün geçtikçe varlýðý, kültürleri ve medeniyetleri sömürmeye devam ediyor. Dünya ülkeleri arasýnda kiþi baþýna düþen milli gelirin ülkemizde "milli gerilik" olarak adlandýrýldýðý bu yaman felsefenin her birimizi ayrý masalarda ayný açlýða tabi tutuyor olmasý hepimizi gereðinden fazla yoðunlaþtýrýyor perde arkasýna. Ýntihar provalarý, organize geliþen grevler, hýrsýzlýðýn artmasý ve bireyler arasý anlayýþýn ortadan kalkmasý sonucunda gündelik afyonumuzun eþler ya da çocuklar üzerinde patlatýlmasý aile içinde bomba etkisi yaratmaz mý? Buna baðlý olarak çocuklarýn müthiþ bir kargaþa içinde büyümesi, ileriye yönelik en büyük sorunumuz deðil mi? Gün olur da sýfatlarýnýzdan kurtulup çevreniz yerine kendinizi gözlemleme yoluna giderseniz þeytanlarýnýza hesap sorabilirsiniz. Bu sizin daha çok para kazanmanýzý saðlamaz belki ama en azýndan kaybettiðiniz birçok þeyi geri kazandýrabilir size.

Son zamanlarda epeyce dikkatimi çekiyor. Gazeteleri bile yüzeysel okuyor insanýmýz. Bu yüzden hiçbir konuda tam anlamýyla bilgi sahibi deðiliz. Zaten eðitim sorunlarýmýz yüzünden kitap okuma alýþkanlýðýmýz yok denecek kadar az. Bu alýþkanlýða sahip olan birçok insanýn da ne okuyacak vakti var ne de kitaba ayýracak bütçesi... En azýndan bu þekilde yorumluyoruz kendimize olan düþmanlýðýmýzý. Tabii ki tüm bu bahsi geçen konulardan tek baþýna sorumlu deðildir kimse. Devletin eðitime harcadýðý paradan tutun iþsizlik sýkýntýlarýna kadar uzatabiliriz bu konuyu. Tavsiyem, hayata "kendinizden" baþlamanýzdýr. Ýçinizdeki þeytanýn yerini sükûnete býraktýðýný göreceksiniz. Ama sakýn ola fazla derinlere dalmayýn. Boyutlarýn azizliðine uðrayabilir, Ergenekon’dan yargýlanabilirsiniz.

Barýþ içinde, saðlýklý, mutlu ve huzurlu günlerin kilidini kýrmak ümidiyle... Kendimize...

Mehmet Gökhan Damar