Yanlýþ yerdeyim ben, anladým

Ne kadar tanýdýktý oysa yollar

Umursamadým köþe baþýndaki o aykýrý gölgeyi

Binde bir rastlanan bir garabet abidesi gibi

Bir tebessüm yerleþtirdim onun için

Dudaðýmdaki acýma dolu o kývrýma

Yürüyüp yanýndan geçmeden önce

Nerden bilebilirdim ki her köþe baþýnda varmýþ öylesi

Aykýrý olan da benmiþim, gölge olan da

Gerçek olamayacak kadar yalnýzmýþým buralarda

Yollar hiç de aþina yerlere çýkmýyormuþ

Ben geri kafalýymýþým meðerse

Baþým açýk, kollarým güneþle haþýr neþirlerin esmerliðinde

Öyle hiç de üzerine kuma getirileceklere benzemesem de

Ýki adýmda bir önüme çýkan barlarý koymadýðým için

Yaþantýmýn orta yerine

Yobaz diye aþaðýlanan insanlarla sýrf bu noktada buluþtuðumdan mütevellit

Bir sýnýflamaya tabi tutulmuþ durumdayým ne zamandýr

Mahalleye taþýndýðým ilk gün

Köþe baþýnda karþýma çýkýp

Buralara iliþkin küçük çapta

Bir tanýtma iþlevi gören o çýplak bacaklý kýz

Onlarýn bu yaptýðýný görseydi

Ne derdi acaba

O bile bir homurdanýrdý belki

Ne kadar þaþkýn bakýp yargýlasam da giysisini

Giysi bile saymasam hatta o minnacýk kot parçasýný

Mahçup ederdi belki de beni

Benim göstermediðim o olgunluðu gösterip

Gözlerime acýmadan bakarken, dümdüz

Þöylesin böylesin demeden, neysem öyle kabullenerek beni

Kara çarþaflý bir kadýn geçmesinden korkuyorum buralardan

Hayýr, baþörtülü kýzlardan, kadýnlardan söz etmiyorum ben

Öyle hafif bir esinti gibi çevresine deðip geçen varlýklarýyla

Þortlu kýz gibi çakýlýp koca bir çukur açmayan ruhlarda

Bedenini bir gölgeye çevirecek kadar

Var edebilen içindeki cenneti

Hayýr, kesinlikle onlar deðil kast ettiðim

Ben gerçek yobazlýktan söz ediyorum

O çarþaflardan, ruhlara kadar varan karanlýðý

Ýþte o kara çarþaflýlardan birinin geçmesinden korkuyorum buralardan

Kazara doðru bildiðim bir laf falan eder

Doðru olur en yanlýþ

Cinayet kötü,  der mesela

Zulüm kötü, savaþ kötü der

Baþ tacý olur anýnda hepsi buralarda

Medeni olmanýn alamet-i farikalarý

Çünkü buradakiler de yobazlarý aratmýyor hoþgörüsüzlükte

Þaþkýnlýk kýlýfýna sokarak

Kendine benzemeyene boþaltmakta üstlerine yok öfkeyi

Nefes almazsanýz ölürsünüz de der belki

Kara çarþaflý o kadýn

O zaman ne olur, düþünmek bile istemiyorum

O yüzden en korktuðum renk siyah bugünlerde

Güneþ gözlüðü bile takmýyorum