Siz Bayım
Sustunuz Bayım
Sanırım bitti bütün süslü cümleleriniz
Onları da bıktırmışsınız belli
Ah Bayım
Size tavsiyem
Bilmediğiniz işlere gönlünüzü sokmayın
Bu sokaklar Bayım
Sizin gibilerin vesikalığını çıkardı kaldırımlara
Bu sebeple Bayım
Nerde bir ayyaş sureti görsem
Çapkın bakışlarınız gelir aklıma
Bir gülüş düşer dudağıma
Aynı hınzırlıkla
Siz Bayım
Nerden öğrendiniz böyle can yakmayı
Sahi gerçekten hiç düşünmediniz mi?
Bir gönülde yaşlanıp kalmayı
Ve Bayım
Siz bilmeyeceksiniz belki
Fakat benim aklımın bir köşesinde
Bir ömür kalacak
O meneviş rengi gözleriniz
Ah Bayım
Okusanız bu şiiri
Yine boynunuzu büküp
Yaramaz bir çocuk gibi bakarsınız bana
Ve gel buraya deyip
Sıkı sıkı sarılırsınız boynuma yine
Fakat bayım
Burada bir hatırlatma yapmalıyım
Seneler sonrasındayız ilk karşılaşmamızın
Benimse bugün gibi taze yaralarım
Şimdi çekilin önümden
Yağmur yağıyor Bayım
Ve ben biraz daha bakarsam o meneviş rengi gözlerinize
Korkarım yine o küçük kız çocuğu olacağım.
G.Sarıoğlu
İkibinonüçün/dördüncüayının/sekizincigünü
Bahar/yağmurundan/nasiplenirken