Karanlýk bir sokaktan
Geçer gibi geçtim gözlerinden bir cinnet vakti
Uyanmasýn diye sesimden huzursuz ruhlar
Avcumdaki ateþi  kalbimden gizledim
Yandým
Suyun içinde bile yandým..aldýrmadým.

Gözlerimde donup kalan hüznün buðusuyla
Ýlk kez dokunduðumda    dudaklarýna
Bilmiyordum,
Gitmelerin ölüm  kadar soðuk
Kalmanýn yaþamak kadar zor
Ve senin bir adýnýnda Melal olduðunu.

Belkide bu yüzden
Bu kadar çok  sevdim geceleri.
Adýmlarýnýn, 
Ýçimdeki  bütün hezeyanlarý 
Bastýran sessizliðini,
Tenhalarýnda büyüttüðüm  özlemimi,
Ýbtilamýn senin adýnla baþlayan  nevmidini.
Ama en çokda
 Saçlarýndan ay ýþýðý damladýðý zaman
Ýçimdeki  çocugun
Bana seni sevdiðimi söylemesini.

Ahh
Ruhumu yýkayan ateþsin sen ey acý
Aþký sýnayan korku,
Aklý unutan intihar
Ve adýný yaþatan ölümsün dudaklarýmda .
Gel üstüme gel yine istiva et gözlerimi
Keder öldürmüyor nasýlsa insaný
Yaþatýyor tükenen hayatlarýnýn seyrinde.

Kendinde mahkum bir duvarým ben
Yüzümde anlatabildiðim kadar hasret
Anlatamadýðým kadar nedametle bekliyorum seni .
Ben ki  iki ölümün varisi
Kendi izmihlalinin sessiz þahidi
Gel yine çekinme
Þakaklarýmdan  in sokul kalbime.
 
Nasýl olsa   bir gün   
Bir yýldýz gibi düþer ölüm karanlýðýna maðribin.
La mevcude Ýllallah der içimden bir ses
La mevcude Ýllallah..
Aydýnlanýr vechi ,ezher olur gecemin.

Kalbimde ki çocuðun gözlerinden öp ey acý
Dokun usulca saçlarýna
Kapatmadan önce gözlerimi
Gel ,son kez ...son kez dokun ruhuma.