Mecnundan Leylaya
Hazan vurdu bahçeme tomurcuklar açarken,
Soluk renkli, dikenli, güllere düştüm leyla.
Bir kıvılcımdan bile köşe bucak kaçarken,
Ateşlere, közlere, küllere düştüm leyla...
Bir çınardım yıkıldım, buz dağıydım çözüldüm,
Hasretin kollarında günden güne süzüldüm,
Ozanların dilinde nağme nağme düzüldüm,
Türkü oldum mızraba, tellere düştüm leyla...
Yorulmak ne bilmeden gece gündüz aradım,
Her dem haykırıp durdum arşa çıktı feryadım,
Bilindi her lügatta tarihe geçti adım,
Sakız oldum çiğnendim, dillere düştüm leyla...
Görmez oldu gözlerim, kolum, kanadım kırık,
Ellerimde kelepçe, bağrımda bir hıçkırık,
Duy sesimi ne olur çevir yüzünü artık,
Aşkından ne perişan hallere düştüm leyla...
Tutuştum içten içe alevsiz ve dumansız,
Şimdi bedenim bir yük, ruhum yersiz mekansız,
Aşkın ürkek güvercin, tutulması imkansız,
Mecnun oldum bu yüzden, çöllere düştüm leyla...
2006
ahmet turgut atlık
(
Mecnundan Leylaya başlıklı yazı
Ahmet TURGUT tarafından
16.08.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
