Gelecek Olaný Beklemek

Beklemek bu kadar mý aðýrdý? Bu kadar aðýr olabilir miydi? Bu aðýrlýða dayanmak için bir dað olmalýydý, lakin bir insandý, aylardýr istasyonda gelecek olan, o trenden bir türlü inmeyen, gelmekte acele etmeyen, az daha bekle sabýrla diyen adýný daha bilmediði, rüyasýnda beni tren istasyonunda bekle diyen rüyasýnda gördüðü o güzelini bekliyordu. Ýnsan rüyasýn da gördüðünü bekler miydi? Bekliyordu. Gelir miydi? Bekliyordu. Bir rüya iþte sýk sýk gördüðü, rüyasýnda ona koþarken beni bekle diye gülümseyen cennet gülüþlü o güzelini bekliyordu. Bunu hiç kimseye söyleyemezdi, tren garýnda görevli hareket memuru, istasyon þefi ve diðerleri aylardýr tren garýnda onu bekler görüp, her akþam üzgün gidiþini görünce, bu bekleyiþi onlarda merak uyandýrýyordu. Onunla konuþmak için bir adým atýp sonrasýnda geriye adým atarak, geri dönüyorlardý, konuþsalardý ne deðiþecekti ki? Ne söyleyecekti ki? Rüyamda gördüðüm o güzelimi bekliyorum deseydi ona deli diyeceklerdi, hatta aptal…

Haksýzda deðillerdi yani! Beklemenin sersemliði üstüne çöktükçe, hala beklemenin heyecanýyla sabýrla beklemeye devam ediyordu. Az ilerde gelen tren gara doðru yaklaþýrken, kalbi yerinden sökülecekmiþ gibi atmaya baþladý. Kalkmaya çalýþtý, kalkamadý… Tren yaklaþtý ve durdu, yolcular teker teker inerken, inenleri dikkatlice seyrediyordu. Trendeki görevli az sonra bir akülü tekerlekli sandalyeyi aþaðýya indirdi, az sonrada kucaðýnda genç ve güzel bir kýzý sandalyeye bindirdi. Arkasý dönüktü, görevli akülü tekerlekli sandalyeyi, üç yüz atmýþ derece döndürerek kendisine doðru çevirdi, sanki onu beklediðini ikisi de biliyordu! Akülü tekerlekli sandalyedeki genç güzel kýz gülümseyerek yanýnda uzaklaþtý, o an çarpýlmýþ gibi oldu! Ýþte rüyasýnda kendisine koþarak gelen gül yüzlü, lakin akülü tekerlekli araçla trenden inmiþti. Þaþkýndý! Oysa rüyasýnda koþarken þimdi..! Genç kýz onu görünce gülümsedi, yanýna akülü sandalye arabasýyla gelerek, þaþkýn bir eda içinde.

-Bekleyeceðini biliyordum! Biliyordum! Biliyordum iþte biliyordum…

Ne diyeceðini bilemez bir durumda kalktý ve þaþkýnlýðýný atamamýþ halde.

-Hoþ geldin rüyalarýmýn meleði, geleceðini biliyordum. Ýnan ki biliyordum, beklemenin bu kadar güzel olacaðýný ilk baþlarda bilmesem de þimdi biliyorum… Kusuruma bakma þaþkýným, þaþkýným…

Genç kýz.

-Rüyamda sana koþarken, þimdi ise koþamýyorum bu halimle beni sevebilecek misin?

Þaþkýndý! Nasýl konuþulurdu kendisine gelene karþý kýrýcý olarak?

-Sevmek görünüþe bakýlarak bedene bakýlarak deðil, kalp ile kalp sevilir görünüþ sevilmez, asýl olan kalbin güzelliðidir. Bu sözünü bir daha duymak istemiyorum.

-Beni þaþýrtýyorsun ve böyle söyleyeceði gelirken söylemezsin diye geri dönmeye çalýþýrken, vazgeçtim ve sana geldim bu sakat halimle.

-Sen sakat deðilsin ki, yürümekte zorlanan birisisisin, hem bunca yürüyenler yürüyerek bir gönlü sevindirmek için yürümüþeler mi? Herkes kendisine yürürken, sen tanýmadýðýn ve seni beklediðini tahmin ettiðin, rüyanda gördüðün bu garibe koþarak geldin ve dünyanýn en mutlu insaný yaptýn.

-Haklýsýn, ama sende bekledin, bu arada ismim Hülya.

Elini gülümseyerek uzattý.

-Bende Kadir, memnun oldum ve beklediðime deðdi.

Hareket memuru, istasyon þefi onlarý izlerken, haykýrarak.

-Aylardýr rüyamda gördüðüm bu güzeli bekliyordum, ötelerde, bakýn iþte geldi gönlümün güzeli… Geldi iþte geldi…

Hayretler içinde þaþkýn birbirlerine bakarken, Hülya.

-Haydi, gidelim, çok bekledik, gidelim o güzelim evimize, âmâ önce nikâh dairesine.

Kollarýný açarak, yüreðindeki çarpýntýlar arasýnda kanatlanmýþ bir þekilde, sevinç içinde haykýrarak.

Allah… Allah… Allah… Diyerek sevinçle haykýrdý. Bekleyen beklemiþ, beklenen gelmiþ, bekleyende yola çýkmýþ, yolun sonunda beklediðine ulaþmýþ.

Aslýnda böyle bir þey olabilir miydi? Kim olduðunu bilmeden bir genç kýz bu haliyle, rüyasýnda gördüðü gence tek baþýna gelebilir miydi? Hem de biz tutucu aileler olarak, böyle bir þeye izin verebilir miydik acaba? Adý aþk bunun, hiçbir sözü dinlemez ki, aþkla seveni hiçbir zincir tutamaz ki, haksýz mýyým? Her þeyin ötesinde bir genç kýz bu akülü tekerlekli sandalye ile bu haliyle ret edilme ihtimaline raðmen, her þeyi terk ederek geride býrakarak gelebilir mi..? Mümkün mü acaba aþký bilmeden yaþamadan bunda söz edile bilinir mi? Elbette söz edilmez koþarak gelinir lakin aþký bilmeden hiçbir aile buna izin vermez hatta sözünü dahi ettirmeyiz lakin aþk bu akýlla fikirle sözle anlaþýlmaz kalple anlaþýlýr ne dersiniz mümkün mü? Bizce mümkün olmayaný yaratan bir Rabbimiz varken bundan söz edile bilinir mi? Elbette ki hayýr vesselam.

Mehmet Aluç