Hayatýn Pýnarý Olan Büyülü Bir Dünya-1-

 Kaç gündür uykusuzdum bilemiyorum, bir an sýzmýþ kalmýþým benim gibi daðýnýk duran kanepenin üzerine, papatyam gittiðinden kaybolduktan sonra, ben beni kaybetmiþ her yerde onu ararken bitkin ve yorgun kalmýþ kanepede uyuya kalmýþým. Kaç saat uyduðumu da bilmiyordum. Gözlerimi açtýðýmda, odanýn lambasý kýsýk kýsýk yanýyordu ya da dünya bana kýsýk gözlerle bakýyordu. Nede olsa papatyamý kaybetmiþtim. Onunla Üniversitede tanýþmýþtýk, ayný sýnýfta aylarca okurken birbirimizi fark etmemiþ, edebiyat dersinde ikimizde ayný soruya ayaða kalkarak cevap verdiðimizde tanýþmýþtýk. Hangi yazardý hatýrlamýyorum soruda o adýný hatýrlamadýðým pardon aklýma geldi Orhan Pamuða hangi nedenden dolayý Nobel ödülü verilmiþtir sorusuna ayný anda” Kentinin melankolik ruhunun izlerini sürerken kültürlerin birbiriyle çatýþmasý ve örülmesi için yeni simgeler bulan' Orhan Pamuk'a verilmiþtir” cevabýný verince, ikimizin de edebiyat dünyasý hayatýn pýnarý olan büyülü bir dünya olduðunun farkýna vararak okul çýkýþýnda tanýþmýþ ve sohbetimiz edebiyat üzerine devam etmiþti. Ben onu her gördüðümde gülümsemesini açan bir açan bir papatya benzettiðim için, adýný papatya koydum kendisi de bu ismi beðenerek hep papatya diyerek çaðýrmamý söyledi. O kadar neþeliydi ki ona Birhan Keskin’in dizesi olan” dürtme içimdeki narý damlayacak, üstümde beyaz gömlek var” yani nar yediðim deðil, seni sevdiðim için aþk içimde papatyalarý açtýrýrken gömleðimde beyaz o nedenle kalbimde açan çiçekler belli olacak diyerek þakalarý yapýnca.

-Belli olsun caným birbirimizi sevdiðimiz.

   Diyerek boynuma sarýlmasýný istediðimde, her defasýnda bunu söyler boynuma sarýlmasýyla dünyanýn en mutlu aþýðý olurdum. Günümüz dünyasýnda, insanlarýn davranýþ sýnýrlarý öngörülemez bakýþ açýsýyla sýradanlaþýrken zamana, duruma ve ortama göre deðiþmekte ve bu durum zamanla gösterilen tepki ile sýnýrlarý fark edilse de bizim dünyamýzdaki tutum ve davranýþýmýz o kaybolana kadar hiç deðiþmedi ve sýradanlaþmadý hep ayný samimiyetle koruduk sanýyordum, belki yanýlmýþ olabilirim sonuçta beþerim þaþarým onun gibi. Acaba hangi tepkinin neticesinde, bu tepkisini bana göstermeden kayboldu ve gitti çözemedim bunlar benim teorilerim sadece. 

  Papatyamla dinlediðimiz Orhan Babanýn “bir görüþte âþýk oldum” eserini dinlerken, hep ayaða kalkarak bizi anlatan o melodilerine, saygý duruþunda bulunuyorum, ondan bana kalan tek þey bu þarkýmýzdý.

Mehmet Aluç