Bana Seninle Sevinmek Sevilmek
Yazılmamış 1
Geriye dönüp baktığımda, gözlerimde
akan gözyaşlarında boğulan yine benim, yıllarca ağladı gözlerim ben içinde
boğuldum kurtuldum, kurtuldum boğuldum. Bir adım atamamanın sancısı her gün
kalbime saplandı kanattıkça kanattı, akan kanın içinde boğuldum. Bana düşen
adım atmamakmış, göz yaşımda kanayan yaramdan akan kanda boğulmakmış anladım
razı geldim.
Mazide elini hiç tutamadım, o
nedenle hala sıcaklığın var diyemiyorum, bu beni yıktıkça yerin dibine
gömerken, razı olmam gerektiğine vakıf olarak çıkıyorum yerlerin altında. Sana
sevdiğimi söyleyemedim ki, bir bekleyenim var diyerek sevineyim. Bana seninle
sevinmek sevilmek yazılmamış, demek ki buna güç getirecek olanda ben değilim,
Mevla yazmış, razı oldum, seni içimde sevdim sessizce… Sessizce de sevile
biliniyormuş, öğrendim. Hasretin içimi yaksa da, her an seni hatırlatıyor, sanki
yanımdasın hiç gitmemişsin gibi, Rabbimin hikmeti keremi…
Sen bana seni seviyorum demedin ki,
şimdi sevmediğin yalan olsun, benim gelmem yasakmış gelemedim seninle gülemedim
kollarına sarılamadım, o nedenle unuttum seni diyemezsin diye, şu an
seviniyorum, bana deli desende bu böyle, aşk böyle akıl anlamaz gönül anlar. Bu
beni ilerde seveceğinden değil, hiç sevmeyeceğini bile bile gönlümde severken
terk etmediğini biliyorum, evlendin çocukların var, benim gibi bir çulsuzu ne
yapacaksın ki. Bak çulsuz dedim bana içimden kızdın kaşlarını çattın sen, sözümü
geri alıyorum, sen az sakinleş içimdeki aşkım sakinleş.
Mehmet Aluç