Gurbet ilde Misafirsiz Bayram

   Gurbet ile çýkmayana kadar bayramlarýmýz bayram tadýnda, misafirlerin bereketi gülüþü ile geçer, bayramlar gönülde bayrammýþ tebessümü ile gülerdik… Gel gör ki gurbete ekmek parasý için daha doðrusu tayinle çýkýnca bayramlarýmýz artýk sessiz misafirsiz geçmeye baþladý. Hani derler ya “Bayram gelmiþ neyime, üzülürüm misafir gelmeyiþine” gibi… Issýz dumanlý bir daðýn ardýnda yalnýz kalmýþ, bir evde gibi geçiyor gurbette bayramlarýmýz. Yalnýzlýk gölgesiyle bürümüþ tüm evleri, dalgýn sadece kendini düþünerek yürüyen insanlarýn arasýnda, baþýný kaldýrarak bir selam vermekten aciz insanlarla gurbette bayramý yaþamak bir ýstýrap ve sancý! Oysa eski mahallemizde elli metre ilerde gelen birisi varsa hemen tanýnýrdý, yaklaþana kadar beklenir, bir hoþ sohbet hal hatýr sorulur ondan sonra ayrýlýrdý o güzelim insanlar. Þimdi düþlerimizde gurbette insansýz, bayramlarýmýzda misafirsiz!

   Eskide koca çýnar aðaçlarýmýz vardý, gölgesinde oturduðumuz gece gündüz muhabbetle gönüllerin derdini sorduðumuz, bir cennet serinliðinde altýnda büyüklerin ellerini öptüðümüz… Þimdilerde kalmadý çýnarlar ve gölgesi, apartmanlar rezidanslar yalnýzlýða mahkûm insan evleri birer yalnýzlýk mahpus hanesi… Neþeli çocuk neþesinde güneþ doðardý evlerimize, annelerimiz güneþ doðmadan kalkar evin iþini bitirir kahvaltýmýzý hazýrlar birkaç komþu misafir edilir ve o gönül güzelliði ile kahvaltýlar yapýlýrdý… Oysa þimdilerde misafirlik hiç sevilmiyor, masraf olur diye çaðýrýlmýyor, gönül güzelliðiyle çaðrýlmýyor, gönül kapýlarý kitlenerek içini pasla kirle yalnýzlýðýn kör paslý hançerini saplayarak yaþamamýza izin veriyoruz her nedense ne içinse? Cebimizde kalacak kasamýza girecek üç kuruþ fazla para uðruna, hem dünyamýzý hem ahiretimizi yok ederken, kazancýmýzý da boþa savurarak deðersiz kýlýyoruz ayný kendimiz gibi.

    Gurbet ilde Bayramýn ilk günü komþular ya tatile veya memleketine gidince yapayalnýz kimse gelmeden, sessiz kimsesiz bayramlar gelir geçer… Defalarca komþulara gitmeme raðmen, onlar gelmeyince insan soðuyor ve bir daha gidesi gelmiyor. Eski bayramlarýn özlemi gönlümüzü yaksa da, komþularla can cana yan yana olamamanýn sancýsý gönlümüzü kavursa da, çocuklarýn þen neþeli kahkahalarý ile kapýyý çalarak “Bayramýnýz mübarek olsun” sözüne hasret kalsak da, bayramlar bizim bayramlarýmýz…

   O günlerde bayramlarda mahallemizde komþularýmýzýn herkesin birbirine verecek sevgisi, güler yüzü, tebessümü, hoþgörüsü mutlaka vardý, hiç yok olmazdý… Dargýnlar mutlaka bayramda barýþýrdý-Gerçi o zamanlarda dargýn kimse hiç olmazdý-. Gel gör ki artýk bunlardan bir iz koku eser kalmadý… Her bayramda gurbette misafirlere komþulara hasret, eski bayramlarý özlemekteyiz, içimizde bir acý ile geçirmekteyiz Bayramlar kendi güzelliklerini yitirmemiþ olmasýna raðmen bizler misafirlik komþuluk sevgisini yitirince bayram sevinçlerimizi de beraberinde yitirdik, elden ne gelir bilinir ama gel gör kime neyi nasýl anlatacaksýn ve nasýl anlamasýný bekleyeceksin?

   Tüm Müslüman âleminin Ramazan Bayramýný kutlar, güzel bir bayram havasý ve huzurlu nurlu gönülden kucaklaþma sarýlmalar içinde güzel kardeþliðe birlik beraberliðimize yakýþýr bir ortam içerisinde geçirmesi dileðiyle. Ramazan Bayramýnýz Mübarek Olsun kardeþlerim.

Mehmet Aluç © Kul Mehmet