Eksik yarýnlar biriktiriyorum avuçlarýmda

Ve saklý nidalar üç beþ kelamý adam’dan sayan…

Biraz da sancýlara konuþlanýyorum tam da gün ortasý

Ve esrik aklýn hezimetine dokunan Urbanlarý esefle ayýrýyorum köþeye.

Köþe baþýnda düþ bekçileri:

Hayli daðýnýk aklýn kurak ikliminde

Boðulmayý meziyet bilmiþçesine çatýk kaþlý kalem

Ve bir bukle de olsa sevilmeyi arz eden aþk meleði.

Kýrýk niyazýmýn en dokunaklý suresi:

Ne çok ahkâm,

Kesildikçe biteviye,

Sýzan rehavetin tam da koynunda.

Endamlý kadýnlara rast geliyorum bu sefer:

Hem de gecenin kör vakti:

Hayli yitik aklý, hayli cebbar

Ve de kýr saçlý adamlar:

Belli ki eþref saati çoktan geçmiþ,

Artýk hangi duraksa beklemeyi destur edinmiþ.

Týrsak aþklarla kesiþiyor yolum:

Hayli yoksun ve noksan seyrinde aþk tüten bacasýndan,

Desem keþke ve bulaþsam ben de esefle:

Yetmedi kýrsam tüm zincirleri

Ve baðýrsam en aciz gölgemle:

Öyle ya, kaybettiðim kaçýncýsýydý kim bilir

Ve ektiðim umutlarý biçmeyi görev bildiðim…

Tanýsýný koymadým henüz,

Mahremlere yýðdýðým sakýncalarýný da bertaraf etmedim hani:

Ýþin aslý, dostum, diye baþlamak bir cümleye

Ve dudaklarýmda asýlý bir tebessümün çekilmiþken ipi…