Çocukken bana uzatılan, çikolatanın ne olduğunu bilmeden, saatlerce cebimde taşıdığım için eriyip gitmişti..
Yokluk, böynümü bükmüştü
Vitrine bakıp ah cekişlerim
Alamadığım elbisenin, bana ne kadar yakıştığını rüyamda görürdüm..
Binemediğim bisekletin, tekerinde kalmıştı çocukluğum
Annemin çaresizce kahvaltıda döktüğü göz yaşları
Siyah zeytinin, ne kadar tadı güzel olduğunu
Akşam baban gelince, yemek yaparım değişinde kalmıştı ağzıma sürmediğim etin tadı..
Babamın, omuzundaki yükün ağırlığını bilmiyorduk anne
Hamallık yaptığı için, omuzunda açılan yaranın acısını biz yaşamıyorduk anne
Bayramlar, hüzünlü olurdu
Yeni aldığımız pantolunum olmadı anne
Şeker yerine acı topluyordum o yüzden
Şimdi yaşayamadığım çocukluğumu yazıyorum
Kızma bana anne, babam çoktan unuttu
Bazen durduk yere kızmalarım ondandır
Dalıp dalıp gitmelerim ondandır
Ben şairliğimi, okuyarak değil yaşıyarak öğrendim annemm..
....şair mustafa....
(
Çocukluğum Anne.. başlıklı yazı
Ş_airmustafa tarafından
5.09.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
