Maðrur bir þiir olmayý diliyorum

Lakin olup olacaðým en maðdur bestesiyim,

Henüz yazma cesaretini bulamadýðým o þiirin.

Kem gözlerde kaybolmak belli ki

Yorgun yüreðin sancaðýnda,

Kýbleye devirmiþken bakýþlarýmý,

Yine de sakin ve sakil bir gölge dolaylarýnda

Baþtan çýkarýlmýþlýðý

Þu ergen düþlerin.

Nasýl bir zafiyetse akla zarar,

Nasýl bir terane ise uzaðýnda duramadýðým

Ölmeye de razýyým hani,

Gün kavuþmadan geceye.

Sahi, sizin oralarda batmaz mý güneþ,

Keþke üç beþ hazan hikâyesi yazsam da

Tecelli etse o katnem hüzün,

Buðusunu da savsakladým mý

Yok benden ehli keyfi,

Konuk etmenin azade hükmünden

Kýrýk olsa da gönül.

Hecelerin inkârý akla zarar bir nöbet,

Yýldýzlarýn sayýsýný hatýrlamadýðým

Ölüm yüzlü, içinde boðuldum gölet

Misali aþk simsarý devingen rahmeti

Yok saymak ki

Nasýl bir cüret?

Gitmelerden ibaret olmasa keþke

Hanidir yüz sürdüðüm anlýk heyula nefretlerden

Almýþken nasibimi

Ötesinde ýrgat bir düþ’ün en ezeli mertebesi

Yine yakýnmalardan geri duramazken

Heyula evren ve nöbetçileri,

Þafaðýn ebedi haznesinde

Kaybolmuþluðun öncesizliðine sýðmakla

Eþ deðer bir sancý

Hak hukuk tanýmaz medeniyetten gayri

Belki de en debdebeli ihtilali

Yine þu kara gölgelerden araklamak kadar

Masumane o sefalet,

Günbegün iþlediðim suçlara

Ettiðim ihanetten gayri

Çarptýrýlmak nazarýnda en bedbin tekerleme:

Gitmelerden mütevellit,

Hoþ görmekse yüreði,

En alasý yalnýzlýðýn

Ufkun þeceresinde bil mukabil dercesine.

Sýradan ya da sýra dýþý;

Sýnýrlarýn ihlali hallice ötesinden berisinden

Týrtýkladýðým hüzne rest çeken

Çocuk neþemin izafi yoksunluðu.

Hanidir gölgelerin dibine ekipte

Ýçi boþ baþaklardan sýzan o terennüm:

Kopar beni ve azat et, dercesine

Sinsice ve akla zarar ucube yoksunluðun

Martavalý kýrýk bir besteye yol vermiþliðimden öte,

Anlam olmaya doyamadýðým kim bilir kaç þarký.

Muteber kayýplarýmýn anlýk ikrarý

Belki de göz bebeðimin isyaný

Gördüklerine kýlýf geçirmekten yorgun

Hele ki nice münafýk

Edilmiþken baþ tacý,

Sýrlý aynalardan sýzan ne çok itiraf:

Hadi öldür beni, demekten yorgun düþen

Yüzü olmayan cellât:

Tanýþýklýðýmýz dünden,

Tümsüz yarým cümlelerden sýzan o efkârý

Yâd etmenin de ötesinde

Yaþamaktan duyduðum hicap.

Ne densiz ne de kirli bir yarýn,

Öncesizliðimin mimarý belli ki çocuk yarým.

Sondan baþa sarmakla hangi dengin

Tasvirine süreceðim gölge,

Hangi kýlýksýz imgeden çýkacaðým da yola,

Sezilerimi öldürmek istiyorum yarýndan sonra

Ve çýkmak selamete:

Gönülsüz bir yorgunluðun en karasý

Þu zifiri terane.