Aykýrýlýklarýn nizamýnda engin varoluþ rüzgârlarý pekiþtirmekte uçuþan duygu ötesi bilinçsizliðim had safhada, bilincin karmaþýk varlýðýný imlerken, bilinmedik bir zafer kazanýmýnda yine nidalara karýþýrken gök kubbe.

Soyut imgelerin tehdit ettiði somut gerçekçiliði yine zýpkýn misali tümlerken göreceli kuraklýðýný sevda tarlalarýnýn…

Duygular yonttukça katý benlikleri, aþk ile evrildikçe insan hegemonyasý ve sýðýndýðým kollarla teselli babýnda zaman zaman býçaklansam da sýrtýmdan.

Ölümlü güncemin ölümsüz izleklerinde vuku bulan üç beþ cümle ile girizgâhýnda þu anlýk hitabet ile sunarken, evrenin gerçekçiliðinden çýkýp yola, rast geldiðim en pervasýz varlýkta tümlenme ihtiyacým ile sarpa sarmak, gömülü hezeyanlarým týrtýklarken yaþama sevincimi.

En aykýrý zaman diliminden sesleniyorum, sessizliðimin mabedinde yoldaþ imgelerin tezahüratý çýnlatýrken zihnimi, görünmez peþrevinde peþkeþ çekilen ruhum, acýmasýzlýðýnda dünyanýn, örgütsel bir var oluþ sancýsý ile her yeni gün doðduðum ve yetmezmiþçesine gün bitiminde doðurmakla mükellef kýlýndýðým o görünmez T-cetveli.

Hangi hutbe ise sýðýndýðým, göreceliðinde beynamaz zafiyetler kýyýma tabi tutmuþken benliðimi ve her ne sebeple olduðunu kestiremesem de kýyama durmaktan bir an bile geri duramadýðým.

Kurgulu saatim ki milat bildiðim hangi günden bana hatýraysa ve kurmaca sevda masallarýna inanmayý býrakalý ama her nasýlsa aþk’a düþmek iken en vazgeçilmezim.

Beþeri bir aþk’a düþmüþken yolum, deme gafleti ile perdeli gözlerim karanlýktan alamazken kendini.

Perdeli tahakkümlerde kaybolmuþluðum…

Zifiri karanlýkta boðulmuþluðum…

O hezimet yüklü sakýncalarý ile bertaraf edilmeye çalýþýlan yaþama sevincim.

Ýçimde ukde kalan nicesi.

Çalýntý mizaçlarýn efkârý düþtü düþeli üzerime belki de ölü topraðý serilmiþ buklelerinde yol alýrken aklýmýn karýþýklýðý.

Sevmeye meylettiðim ilk gün olmadý mý miladým?

Senden duyduðum o nida idi, evrilmemiþ aklýmýn saklý çocuk gülüþü ki ilk anne dediðimde belli ki aklýmýn sisinde bugün bile ilk kez görücüye çýkmýþken heyecan yüklü varlýklarýn sunumu ile gök kubbe bile seyrindeyken iç dökümümü, tek yürek olmuþ eþrafýmla çepeçevre çevrildiðim.

Daðýnýk imlerin tehdit yüklü öfkesine maruz kalmadan, dönerken yeniden baþa.

Yoksa sonu mu, demeliyim o hitabet yüklü terennümde kýsýlmýþlýðým?

Öyle ya, esrik yüklü gülüþler fazlasýyla metazori ve devingen tesellilerde ödemekle yükümlü olduðum kefaret…

Öylesine bir günün sýradanlýðý müdahil edilmiþ üzüncün coðrafyasýnda, hangi aklý evvel tümce ise, doðurgan bir edimde, bir sonrakini telaffuz etmekten kendimi alamadýðým.

Yine de demem o ki: Sen, bakma bana anne ve bil ki teselli amaçlý bir söylem deðil zikretmekten kendimi alamazken.

Muhabbet erbabý ki ise ve sevgi sözcüðünü kayýtlarýndan çýkarmýþ her ne kadar diline pelesenk olan, ruhuna iþlememiþken…

Öyle ya, senin dýþýnda kim sevdi beni gerçekçi gerekçelerini bir bir sýralayýp bir saniye sonrasýnda kayýplara karýþmýþken?

Yanýmda iken bile uzaðýmda.

Uzak kalýp, ruhuma iþleyen nadide sevinçlerimin tesellisi bil sen yine de.

Daha demin rastlaþtýðým bir sorunun cevabýný veremezken, bulup buluþturacaðým gönülsüz bir sevince mi dâhil olacaðýmý sanýyorsun durduk yerde? Hele ki soytarý bakýþlarda, kanayan yürek sesimin efkârý hiç söylemedim farz et, sen!

Gün, dünsüz bir ömrü yâd edememenin verdiði hezeyanla kýrparken kayýp yýldýzýmý yoksa senin yýldýzýn mý demeliydim belki de ön ismimdeki o buruk yýldýzdýr, yýllar evvel topraðýna kavuþmuþ o küçücük kýz çocuðu yani hiç tanýma fýrsatýna nail olmadýðým Yýldýz Halam. Kim derdi ki, durduk yerde onu anacaðým? Yeri gelmiþken niceleri erken vakitlerde göç etmiþ…

Ya, bana ne demeli?

Ait olmadýðým þu düzende mademki yer bulamamýþým o zaman tek sureye sýðdýramadýðým niyazýmda mý saklý tutsan ölü sevinçlerimi? Belki de çalamadýklarý çocuk yaným…

Beylik bir söylence çoðunun nazarýnda ki çocukluðumuza doyamamaktan ziyade esefle kýnýyoruz kendimizi. Ne vardý büyüyecek?

Reþit bir ömrün güncesinde mademki hala takýlýyým o yýllara, eminim ki Freud’un ruhu oldukça huzur yüklüdür yine de fazlasýyla sapkýn bir teorinin mimlediði hangi kayýp evrem ise, çocuk benliðimin esaretinde, þu hayat mücadelem…

Sakýncalarýný mademki hibe ettim düne ve mademki tek tek astým kýrpýk yýldýzlarý…

Ýçim rahat uyuyabilirim bu gece hele ki baþýmý yasladýðým göðsünde sen silerken yaþlarýmý.

Ben aðlamaya razýyým anne üstelik istemsiz yeter ki sen yanýmda ol.

Dünden miras bir gülüþü býrakýyorum sýcak avuçlarýna.

Yaþlarým asla yasým deðil bilakis yaþadýðýmýn ve duygularýmýn en canlý kanýtý.

Anneler günün kutlu olsun caným annem.

Varlýðým dýþýnda sana vereceðim tek hediye, gözlerinde saklý o çocuk gülüþüm.

Yýldýz Gülüm.