Ötüyordu sessizlik,

Titrek ışığı lambanın

Yanıp sönerken…

Savruk pervaneler

Çoktan hibeli ölüme

Devinirken gölgesinde

Kayıp ruhların.

 

Derken ötelendi âlem,

Örselendi beden

Ve ithamlarda boğuldu aşk,

En derinde can verdi

Tutunamazken.

Parsellendi hücreleri

O naif duyguların;

Merkezinde ikilemlerin

Dövünürken zaman.

 

Kıskacında ulaşılmazlığın

Bir nebze de olsa,

Dedi melekler…

Son bir kez daha düştü yaşlar

Ceylan gözlerden

Ve ısıtırken güneş

Soğuturken nefret…

 

Kıskacında hepten

Ölü düşlerin

Var olmamış tek bir imge idi

Özlemin sıcak ılık nefesinde

Sayıklarken adını

Unutulmuş olsam da

Şiirin son hecesinde.

( Şiirin Son Hecesinde... başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 2.04.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.