Online Üye
Online Ziyaretçi
Sevgi
miydi böylesine yüreğimi paramparça eden, yoksa senin sonu bitmek bilmeyen
arzuların ve kör ihtirasların anlamsız bakışların mıydı yüreğimi paramparça
eden?
Sevgi
gönle huzur veren bir duygudur, evet evet sendin yüreğimi paramparça eden ve
bana sırıtarak gülen…
Umutlarım
kapımı gülümseyerek çalar iken, sen suratlarına kapıyı kapattın, görmedim sanma
o tutarsız davranışların hissiz bakışların ve sözlerinin rüzgârında hep üzgün baktın,
soğuk durdun gönül kapını dikenler ile kaplattın, yaklaşamadım sana.
Şimdi
anlıyorum ne sen bendin, nede ben sendim, aynı yolların yolcusunu olmayan
yanlış durakta indirilmiş iki yabancı idik biz seninle.
Kıskançlıkların
yersiz tavırlarınla yıktın dünyamı, tüm suçlusu sensin, sevginin hiçbir suçu
yok şimdi anlıyorum sana uzaktan el sallarken, seni yüreğimde kazıyarak
silerken anlıyorum…
Sakın
arkamdan koşarak gelme, yüzüne bakacak yüz yok bende. Yıllarca itiraf etmeni
hata benim demeni bekledim, ama sen umursamaz tavırlarınla yıktın gönül
dünyamı.
Yollar,
beraber yürüyen yolcularla yol olur gelene gülümser bunu sakın unutma. Damarlarımda
gezen yalnızlığı paramparça ettim sana bıraktım, sen onunla benden fazla mutlu
olursun.
Kalbimi
tutan melekler, beni yeni mutluluğun deryasına doğru götürürken sana acıyorum,
ama elimden bir şey gelmiyor senin için, hiçbir şeyi kabullenmeyen ret eden
senin için. Elveda sana elveda yalnızlığına…
Mehmet
Aluç