Bugün yine sensizlikle geçen onuncu günüm, yüreğim paramparça hala kor alev yanıyor gönlüm zamanım anım bakışlarım sözlerim…


Gülümseme denilen duygu sanki senin ikiz kardeşin miydi neydi, sen gittin oda seninle beraber gitti! Senin yerine sensizliğe sarıldım ellerim yüreğim boş kaldı. Şehirde sanki bana hüzünlü kızgın suratı ile bakıyor. Sen yine ne yaptın Allah’ını seversen, giderken her şeyi yanına aldın gittin beni de şikâyet ederek mi gittin?


Sanki ben yokmuşum gibi bu âlemde herkes bana sensiz gülümsemiyor, yüzüme kimse bakmıyor! Seninle tatlı yaşayamadığım günlerin acısını şimdi ıstırap ile çekiyorum ve yaşıyorum, ne ağır bir ceza imiş sensiz yaşamak!


Yüreğim zaman dünya her yer sonbaharda yaprakların dökmüş çıplak kalmış ağaçlar gibi çırılçıplak. Ben yanımda iken nasıl kıymetini anlayamadım? Bilemedim? Fark edemedim? Sorusunun yüreğime saplanan hançeri ile cevapsız kahır dolu düşüncelerle baş başa sensizliği yaşıyorum. Gel desem uzaklardasın, başka gönüllerdesin, bana yine sensizlik düştü.

Mehmet Aluç

( Bana Yine Sensizlik Düştü başlıklı yazı kul mehmet tarafından 30.09.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.