Sabah vakti erkenden, tulumu giyinmeli,

Vardiya ya yetiþmek, geç kalmamak gerekli,

Seher vaktidir oysa kart basacak mecburi,

Kömür tozlu yüzlerin,  buz gibi olur teni.

Yerin binlerce metre, inmek var ya altýna,

Sanýrsýn diri, diri, mezara girmek gibi,

Görmeyenler ne bilsin, masal gibidir ona,

Bilsinler ölülerin, buz gibi olur teni.

Kazmayý küreðiyle, alýp madene girdi,

Yarým saat geçmeden, infilakla irkildi,

Çökmüþtü koca maden, üstlerine belli ki,

Kurtarma gelemezse, buz gibi olur teni.

Kuru laf çare deðil, getirmez gidenleri,

Önlem almak lazýmdý, yetkililer deðil mi?

Utanmak gerekmez mi, ayýbýnýz kaçýncý,                                               

Sizin için önemsiz, buz gibi olsun teni.

Bektaþ der yüce RAB’ im, kabul eyle secdeyi,

Cennetine kabul et, þehit emekçileri,

Boþ-bakan bile size, “bu kaderiniz” dedi,

Çekin Üzerlerinden, yýlan dillerinizi.

Bu acizane yazýmý tüm þehit emekçilere adýyor,

Hepsini rahmetle anýyorum.

                              Bekir Yavuz

                     13/ Haziran/ 2010/ Pazar

                         Beyoðlu/ Ýstanbul