AFRÝKA                                   

Bahtý Kara Kýta.

Aç susuz barýndýrmaz sýcaðýnda bu çöller,

Binlerce yýldýr halký hep yokluk içindeler,

Beþer onar topraða düþüyor bak bedenler,

Yüz yýllardýr sömüren ülkeler neredeler.

Medeniyet diyerek kandýrýp yoksul halký,

Onlarýn bilmediði her bir þeyi aldýnýz,

Bedenlerin üstüne yaparak zülüm baský,

Býraktýnýz aç sefil, türbinden bakarsýnýz.

Terk etmek kaderine açlýðý görüp reva,

Kölelik hak mý idi zavallý siyah ýrka,

Ýnsanlýktan nasibi almamýþsýn Avrupa,

Böyle bir insafsýzlýk yazar hangi kitapta.

Ahiret günü ulu, divaný kurulacak,

Yaradanýn emridir “kul hakký yemeyiniz”

Topraða aç düþenin hesabý sorulacak,

Her birinin hakkýný sizler çalýp yediniz.

Bir damla su ya muhtaç, bir lokmaya her bir can,

Þimdi binlerce beden, ölüyor bak açlýktan,

Bugünden yapmak lazým kalýcý yatýrýmlar,

Yarýn çok geç olmasýn gelmez ki giden zaman.

Bektaþ’ým yaradýlan, yaradandan lütuf dur,

Her bir ýrký özeldir özenerek yarattý,

Ýnsan olarak bakýp kötü duyguyu öldür,

Elbirliði ederek, yenmeli bu açlýðý.

                            Bekir Yavuz

                      16/ Aðustos/ 2011/ Salý

                        Beyoðlu/ Ýstanbul