Sorarým kendime zaman zaman;

Umarsýz mý olmalý þu yeknesak düzende.

Ya hüzne ne demeli

Her daim muhaliftir neþeye.

Çok mu gülmek bana,

Yeri geldi mi

Güller açsa da ara ara

Hani ismimle müsemma.

Yoksa kifayetsiz miyim

Bir o kadar yalýn ve içten

Ne varsa dile getirdiðim

Hissederim en derinden…

Eriþilmezliðinde ufkun

Kanat açarým enginlere,

Bazen bitik bir o kadar durgun.

Bir muammadýr benlik denen

Yeri geldi mi kendini yeren.

Bazen koca bir boþluktur ruha hükmeden.

Ýnsaným ne de olsa; etten kemikten

Ara sýra nüktedan

Zaman zaman nutku tutkun.

Severim kendimce, en az kendim kadar,

Bazen sorarým kendime;

Nedir gerçek nedir yalan olan.

Çözemedim gitti;

Nedir çözümsüz yapan kimlikleri

Yeri geldi mi yerdim

Ne varsa önümde bir bir dizili.

Çetrefilli bir yol boydan boya uzanan

Sayýsýz diken can yakan.

Çamur toprak bir yanda

Eþsiz kokusu aþkýn

Buram buram tüter burnumda.

Olabildiðince insan;

Sanma ki marifettir sözü zalimin

O masum yürekleri burkan.

Ne yalnýzým ne kalabalýk

Bir o kadar kadirþinas.

Dilimde tutturmuþum içli bir þarký,

Bir elimde coþar kýrýk saz.

Aþkýn, sevginin her daim tezahürü

Yakmaz mý sönmez ateþin közü.

Hüzün sardý saralý þu garip gönlü

Göremedim gitti gün yüzü.