Online Üye
Online Ziyaretçi
YANLARIMIZ
Bir yanımız “koy
ver gitsin” diyordu, yaşa doya doya,
Bir yanımız tutsak ediyordu kendine, çarpa
çarpa.
İki yanımızı da
biliyordum, seviyordum iki yanımızı da.
Ama
en çok, bu yandaydı yaramaz sözlerimiz,
En
çok bu yanla sevişiyordu çünkü gözlerimiz.
Arzularımız
bu yanda birleşiyordu mutluca.
Hatırlarsan,
bu yanımız katardı, kıvrana kıvrana,
Kırmızının
şehvetini, mavinin en derin kabına.
Sonra öbür
yanımız... Kaçamadığımız yağmurlarından…
Ağırdı, güçlüydü
öbür yanımız, bu yanlı sevdamızdan.
Ve düştük öbür
yanımıza, vazgeçerek zamanımızdan.
Bu
yanlarımız var ya, çekişen, ateşte kılıç eriten,
İşte onlardı bu
kor suyu, kar tanesine dönüştüren.