1 Şaziye

Bir kadın gördüm

İş merkezinin parkında,

Hava ayaz mı ayaz

Neredeyse kar yağdı yağacak.

Üzerinde ince kül rengi bir palto,

Oda kirli,

Tıpkı elleri gibi…

Burnundan akan damla,

Düşüyor önündeki kartona.

Sordum: “adın ne?”

Dedi: “Şaziye”

Bir soluklandı, anlattı hikâye,

Yıllar önce geldik Türkiye’ye,

Memleket bildik diye,

Dişimizle, tırnağımızla

Bir ev aldık,

Ondan da yedik kazık!

Ardından üzülen eşimi kaybettik.

Bir oğlum var,

Hem de otuz dört yaşında,

Genç yaşta oldu hasta,

Tutunarak yürüyor duvarlara,

Yemeğini yedirip,

Sonra çıkıyorum dışarıya,

Biriktirdiğim kartonları,

Satıyorum otuz liraya,

Şükürler olsun diyorum Allah’ıma…

 

 

Ertuğrul Erdoğan

07 Ocak 2013/Bursa

 

( Şaziye başlıklı yazı ErtğrulErdoğan tarafından 8.01.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.