Zemheride esen yelim.

Yâdýnda saklýyým dünde kalmýþ mevsimin.

Ýçre dönük nice ukde þiirsel bir törenle gömün beni nasýl ki kazýk kakmayacaðým hayata ve beyaz sayfaya mazur görün hayata duyduðum yerinde öfkeyi.

Yerinden yurdundan olmuþ göçmen kuþlar misal.

Yanan mektubun tutuþan harflerinde saklý bir özlem gibi meylettiðim kadar kendime karýnca kararýnca sevip de teselli bulduðum beþeri aþkýn peþinden önünden kovulduðum ama sevmekten vazgeçmediðim ve kimi insan örtülü ödenek gibi birbirinin kusuruyla dalga geçerken ben boyumu aþan dalgalarý da aþtým ve þerefimle iz sürdüm sürmekteyim.

Okkalý bir Osmanlý tokadý belki hiç belki sadece bir kere yediðim rahmetli babamýn ardýnda döktüðüm yaþýn da haddi hesabý yok iken ve yetim yüreðimde solan çiçeklerden mustarip nasýl da zimmetliyim rahmetlinin bana koyduðu isme.

Lakabým var mýdýr?

Latif midir her biri?

Zanlar mýdýr tutuþan zemheride?

Yoksa zaman kaybý mýdýr acýnýn iz düþümü?

Ve iþte büyüdü de büyüdü hüznüm.

Büyümeyi ertelesem de yok iþte kaçýþým.

Bir kördüðümse yaþam.

Bir ulema ise kalem.

Ulaðýmsa kâðýdýn bakir ruhu.

Aþk þiarým adýný anbean andýðým ve ruhumu bandýðým:

Öncem ve andaki varlýðým ve muðlak sonram.

Bir giz ise tahayyül edilesi bir iz iken kaderin peþinde ya da kader benim peþimde:

Peþinen sevdiðim.

Haraca kesildiðim.

Taksitli bir ömrü hibe edip ölümle dans ettiðim.

Zarflar býçkýn ve zar tutarken.

Zaaflar insana özgü bazen mikado çöpleri gibi daðýlan.

Zaman.

Zemin.

Mekân.

Zemheride ölen kuþlar misal.

Ýçinde yaþadýðým o mizansen görünen köy kýlavuzunu da isterken.

Görünmeyen o buz daðý bakmayýn sakýn buz kesmiþ ellerime.

Yüreðime saplanan nice dikit nice sarkýt ölümüm zar tutarken.

Önsezimden ayrý düþmediðim kadar Rabbime meylettiðim her anýmda kolladýðým dünkü anýlarýmý ve kodlarken duygularýmý.

Kâinatýn orkestrasý hâsýl olan bu ulu Sessizlik ve iþte inancýn tam da ortasý:

Bazen b/öldüðüm zaman.

Bazen savrulduðum.

Bazen s/özlendiðim.

Hýrpani bir mecra da addedilmesin ziyan ettiðim hayat.

Bir göl kenarýnda.

Bir göl durgunluðunda.

Yasýný tuttuðum deðil artýk mazim bilakis yâd ettiðim kadar yarýnlara da meylettiðim ve savaþtýðým kim bilir kaçýncý Cihan Harbim?

Metruk bir iz.

Ýzbelerde saklý öz.

Özü sözü de bir ise insanýn.

Acýnýn hasýlasý.

Aþkýn hafýzasý nasýl da keskin.

Kalemse býçkýn bir rüzgâr:

Hüsranýn kýrýntýlarý aþkýn detaylar ve iþte ÝLAHÝ AÞKTA HUZURU BULDUÐUM.

Bir yanýlgý addettiðim bir yenilgi olarak addedildiðim.

Kalemin mürekkebi kurumadan yaþýmý silen melekler.

Akýl melekelerime þükrettiðim.

Korunduðuma dair hamt ettiðim.

Yalnýzlýðýn hem sýfatým hem öznem olduðu.

Özlemin doruðunda infilak edip yere diz çöktüðüm ve Rabbime rükû ettiðim.

Andýkça aþký hatýrladýðým mazim.

Ar bildiðim kadar bu savaþý uðruna mücadele verdiðim.

Siperim.

Sakarým.

Bir semazenim.

Semada gezinirim.

Atarý ederi yok iken varlýðýmýn ve üstüne ant içtiðim Kutsal Kitabým.

Yokluðun sarmalýnda hiçliðin mekânýnda kimse cüret eden sulh bildiðim illa ki.

Ser verdiðim sýr verdiðim þehrin surlarýna serildiðim.

Matemim ben.

Ben meltemim de.

Mabedimin da ta kendisi aþkýn teþrif ettiði güneþim de.

Balçýkla sývanmadýðým kadar kollarýmý sývayýp iþe giriþtiðim.

Algý eþiðinde büyüttüðüm duygularým.

Beþiðini týngýr mýngýr salladýðým hayallerim.

Recim edilen bir resim gibi.

Gýpta edilen bir seyyah gibi.

Ölümün yok iken tasviri yok iken basit bir hikâyesi.

Rabbin varlýðýnda saklý iken hicretim…

Bilinmezin gücü.

Bilinmezin neferi.

Aþkýn düþleri.

Düþlerin çürük çekimleri ve yeni düþlere mazhar yarýnlar ve Allah inancýmla þakýdýðý kadar da yüreðim.