‘’baðýrdým aðzýmý elimle kapatarak

keþke doðru yaptýklarýmdan deðil,

yanlýþ yaptýklarýmdan piþman olsaydým

kimse tarafýnda alkýþlanmayan bir meziyetse bu

size adres sorduðumda tereddütsüz söyleyin

elli metre ileri git, saða dön ve

asla bir daha geri gelme

ne kalacaksa yaþadýðým bunca çýldýrmaktan geriye

vaktinde gelmeyen her þey kadar haindir…’’(Alýntý)

Reçinesi adeta rencide edilmiþ aþkýn o dik yakasý ve flu gözlerinde þarlatan aþkýn cinnet gecelerinde seken heceler cennete düþmüþçesine yolum oysaki cehennemdi yaþanasý belki de cihadý ömrün, celladýna âþýk bir ölümlü bir yükümlü hüznün solgun çehresi…

Ah, sevgili.

Nazenin yüreðimden dökülen külün ve sevginin kiri deðil kini asla kinayesi belki de hasret duyduðum çekincelerim ve sensizlikle sarýlý olduðum o zindanda sökün etti edecek gün ýþýðý karartma gecelerinde düþtüðüm tuzaða ve uzaðýna serildiðim kadar sevmeseydim keþke senin gibi bir hayýrsýzý.

Hayýr diyemediðimdin.

Nidalarýmdan firar eden gizil bir tehlike bir feryat.

Öncemden öte sonrasýzlýðýma meyyal ve sarpa saran bir bilmece.

Bir gizdin sen izinden sorduðum.

Bir nesir belki bir þiir…

Ah, ben kendimden ve aþktan soðuduðum.

Üþüyen mýsralarýmdan sýzan.

Üþengeç sevdamdan kaçansa sen.

Semiren hayallerim.

Sararan yapraklarýn vebali.

Sözcüklerse bir kâhin misali düþmüþken peþime.

Düþmez kalkmaz bir Allah.

Hümayunu evrenin göðsümdeki matem.

Hünkârýnda sonsuzluðun geviþ getiren bir meltem içimi buz kesen bir feryat ve tepkisizliðinle sýnandýðým kadar sýðýndýðým iken yüce Yaratan.

Kulluðuma binaen.

Külümden doðacakmýþçasýna adeta.

Künyemdeki ismim ve mahlasým ve mealim ve mahzun kalemim.

Þimdimi erteledim yarýnýmsa yok benim dünümdeki gizemin izinde saklý tuttuðumdur kimselere demediðim ismin.

Ýnkârým yok.

Ýtirazým yok.

Ýsyanýmsa hiç olmadý.

Ýddia makamýnda göçebe þair kimliðimle tavaf ettim ben evrenin âþýk kimliðimle kimse aþýk atan aþ erdim ben sevgiye ve þiire ve þiirlerle kürediðim önüm küstüðüm kendim kulvarýmda ise öncüyüm mademki aþktýr benim ikinci adým.

Makberim.

Mahþerim.

Miladým ve mihenk taþým.

Ah, seferisi bu aþkýn ben ki seyyah bir varlýðým.

Semadan yere uzandýðýmda.

Küfemdeki duygularýmla.

Tünediðim þu kýrýk dal misali.

Týrsak Yahudi ile de olmaz iken iþim.

Ben ki müridi aþkýn ve Mümin kimliðim ve iþte mizacýmla yenik düþtüðüm kadar hayata çok da farklý bir boyutta baþ veren bir fidan gibi estiðim gürlediðim gülümsediðim günlerden arda kalandýr sadece anýlarým ve andaki mevcudiyetimle kapýþtýðým kadar da dünümle yazýlasý bir ferman misali kaftanýmla tavaf ettiðim yer gök ben ki müridi sonsuzluðun ben ki þiarýmda saklý umudu bana bahþeden mademki Rabbim…

O halde tut elimi.

O halde sun yüreðini.

Mademki kabul etmedin o zaman giyin suskumu gizil hanemdeki varlýðýmla haiz olduðum ne varsa al senin olsun elbet benden geriye kalan her neyse iddiam o ki: sonsuzluðu giyindim ben sýrtýma ve o hüzün hýrkamla sanma ki son buldum sanma ki son buldu hayallerim semazen yüreðimden kopan her hayal her acý her hikâye de son bulsun bu ihtimal dâhilinde seken bir düþ gibi peþindeyim.