Toprak Kokunca. . .
Kim olduğumu sorma
Ne olduğumu bilmiyorsan
Çamurlu mürekkebi
Çocukluğumda bulmadıysan
Toprağı süslerim de
Gül diyemezsin
Yağmuru bekliyorum
Yolu bilemezsin
Hüzün, değerli kılar beni
Kalbe dokununca
Mutluluk gelmez olur
Toprak kokunca
Susturur dilden giden
Söyletir sinede yatan
Bak, herkes misafir
Gönlümün sofrası ziyan
Taşı bağrına kırık taşı
Eli tozluya yol açacağım diye
Yolu aşan sözlere kanma
Hızlı adımlarla düşersin yine
Kurşun tozlu satırlar
Soru solabilen içindir
Karıncayı seyreden
Küçük sırların şairidir
Âşığı cezb eder yıldızlı gece
Gözlerin kalp ile sohbeti
Biter mi? Söner mi kandil
Herşey o gece gösterir kendini
Kalpte yandığı gibi yanmaz
Eline bulaşır duygunun isi
Gözlerin tenine ister kanı
Göreni yok duyulmaz da sesi. . .
(
Toprak Kokunca. . . başlıklı yazı
Edebîhayat tarafından
28.08.2023 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
