Ölümle örtüþen duygu saðanaðý gaipten gelen o esinti þiirlerse yüreðin atar damarý…

Geçkin dönüþler geçimsiz mahiyette

Sýra dýþý düþler özlemin bin bir rengiyle sarýlý

Hasýlasý dünün

Göçebe deyiþler bulvarý

Kuþlarýn hicret ettiði bir düþ ertesi

Gerçeklerin minvalinde saklý vazgeçiþler…

Kutsanmýþ o ebemkuþaðý

Sarmalýnda renklerin üstüne ant içtiðim

Ölümsüzlüðe sunduðum bunca nazire

Oysaki eften püften bir yabancýlýk çektiði kadar

Þair kendine

Külyutmaz yetiler mermer mezar baþlýðý kalemin

Kaile alýnsa ne ki ya da alýnmasa

Aymazlýðýnda sessizliðin

Mikado çöpleri gibi daðýlan þair

Daðýstan semalarýnda gezinen

Daðlandýkça yürek ezilen

Sürmanþet sözcükler ne ki ne?

Tozu dumana kattýðý günlerin özlemi ile dolu

Ruhunda saklý býçkýn rüzgâr

Geçiþken anýlar ve anlar duraðý

Hicvinde bilinmezin þerh düþülesi

Bir tuzaktan da alamazken gözlerini

Tuzu yaþlarýn tutuþan o yanardaðý…

Hangi duygunun sarmalýnda olduðumun bir önemi yok artýk yoksul sevdalarýn ana vataný da deðil iken umut ve masumiyet…

Göreceli kavramlar eþlik eden ve nice insanda mevcut iken o at gözlüðü.

Ruhumun arpasý fazla kaçtý sanýrým bense arpacý kumrusu gibi gagaladýðým sevginin doz aþýmýndan nice özlem nice hüzünle iþtigalim.

Gün geçmiyor ki…

Sahiden de geçmiyor zaman ve zamandan da öte bir mekâný dahi içime sokamamýþken nifak sokanlarýn zehrinde öldü hayallerim ve öldü þiirlerim ve imgelerim…

Deliþmen deðil artýk yüreðim ve aþkýn basamaklarýnda mýhlandýðým kadar günbegün büyüyen iman gücüme nasýl sadýksam sözcüklerim de o denli uzaðýmda ve frapan.

Bir gülüþ yerleþik umudun nefesi sözcüklerin eseri ve esiri iken nemalandýðým karmaþa ve gergin benliðimle gergef misali bir minvalden diðerine zorla geçiþ yapmaktayým ve geçiþtirdiðim ne var ne yok: uyruðu da yok iken hüznün münferit kaygýlarla demleniyorum hayatta ve o koyu demi acýlarýn densiz olduðu kadar da beni benden uzak kýlmakta.

Seyyah kalem.

Manidar sessizlik ve gizem.

Ruhumla örtüþen aslýnda bir boþ vermiþlik her ne kadar onuruma ve haysiyetime sonuna kadar baðlý kalsam da içimde sonlanan bir þeyler mevcut.

Misal pek bir önemsediðim sol anahtarý: hani solum iken vurgun yiyen hani solumdan kalktýðým hani, soðutmadan içtiðim sözcükler hani, hani alyuvarýma tanýklýk eden akyuvarlar hali hazýrda alným pürü pak iken alt edemediðim kadar da kötülüklerle bir kaplumbaða gibi içime kaçtýðým bir dað lalesi gibi açýp da bir avazda soðuduðum.

Geçkin þarkýlarýn da uzaðýndayým her ne kadar damardan olsa da dinlemeye doyamadýðým onca þarký bir þark çýbaný gibi içime batmakta sessizlik en çok da kendime olan kýzgýnlýðýmý alt edemediðim gel gör ki hiç kimseye de kýzmadýðým ve kýrýlmadýðým kadar…

Yalan deðil iþte: kýrgýnlýðýmý bile en derine gömdüm ve iþte umarsýz bir eda ile salýnýyorum.

Kubbemde saklý veda hutbesi.

Kuytuda gizlenmiþ yüreðin de yok iken artýk albenisi.

Çömez kalemimle baþ koyduðum yoldan dönüþüm olmasa bile teselli dahi bulamýyorum yazdýðým birkaç þiirle ve ilham perimin tecelli etmesinden baþka bir þey de istemiyorum ne de olsa sýrtlandýðým tüm vazifelerim baþým gözüm üstüne.

Edebi kaygýlarýn da uzaðýndayým.

Edeple yaþamanýn hikâyesini son on yýldýr aralýksýz yazarken artýk keþfedilmeyi filan da beklemiyorum.

Bir kâþif bellediðim kalemim.

Bir kehanet iken içimde sýrýtan sessizlikten firar edip de kalem de cüret ederken dile getirmeye ve feryadý bastýðým bir düþ aralýðý çünkü gözüm açýk gördüðüm düþlerden örülü benim hem hayallerim hem de umudum.

Hercai duygular fevri.

Harcýâlem içimdeki kayýp mevki.

Sarmalýnda bilinmezin ket vurulduðu kadar bilindik ne varsa yeniden keþfe çýktým ana kýtayý ve Amerika’yý ve Antarktika’yý buzdan bir yürekle sembol bilmem belki de saflýðýmdan kaynaklanmakta ve yararlanamadýðým af yasasý ne de olsa ömürlük cezam yürürlükten kalkmadý henüz.

Biçemi mi kalemin?

Yoksa biçtiðim sözcükler mi?

Býçak sýrtýnda yaþamak bu olsa gerek ve bir kelime ihlali ile:

Kalemin sýrtýnda yaþamak bu olsa gerek.

Ayaklarým yere bastýðý kadar uzaðýndayým hayallerin çünkü çalýnan hayallerimin peþi sýra sevdiðim onca insaný da çaldý benden dünya.

Bir açmazdan da ziyade açmak istemediðim bir çekmece artýk yüreðimin artýk teselli bulamadýðý ve sevebilme yetimden uzaklaþýp kendime þart koþtuðum ve þerh düþtüðüm ne var ne yok aralýksýz savaþýyorum içimdeki hüzün denizi ile belki de devasa bir buzdaðý yaþlarýmýn akmadýðý mutluluðun buralara uðramadýðý.

O kesif sessizlik.

O kayýp rotam.

Kaybýna çentikler atmaktan gýna geldiði…

Kaybolmamýn ardýndan sanki asýrlar geçmiþçesine.

Arayýþýmýn da sonlandýðý.

Derdest edilmiþ bir günden arda kalan üç beþ cümle ve üþüten o esinti baþ koyduðum ne var ne yok bu saatten sonra da asla umurumda olmadýðý bir o kadar da canýmý yakarken ve iþte kala kala bir kuru caným kalmýþken varsýn kalemimin de caný çýksýn…

Kaile alýnmadýðý yerkürede.

Kayýplarýmýn sayýsýný dahi unuttuðum baþýbozuk düzenekte…

Ýhlal edilmiþ duygularýmýn da rengi solarken ve baþköþede aðýrladýðým hayal kýrýklýklarý.

Öznemin gizlemediði bir özlemi da içimde artýk beslemediðim kadar sadece iman gücümdür asýlý kaldýðým sadece ulu Rabbim bana en yakýn ve koruyup kollayan ki…

Bundan muhteþem bundan daha güzel ne olabilir ki varsýn tecrit edileyim hayatýn sefasýný da kim sürüyorsa umurumda da deðil artýk ve hüznümle iþtigal umudum azalsa bile kazanç hanemde varsýn giderim de kalemim ve sözcüklerim ve hayallerim olsun…