Duydu gönül şu mecaz-i aşkı
Ne söylesin kâğıda nefs-i arz mı

Kuşlar beni bana söylermiydi
Şayet ol gökte kendini bilseydi

Kurşun tozları harften harfe gezer
Kırılıp dökülen gözleri takip eder

Bakma , öldüğünü kimse bilmez
Herşeyi bilir gibi konuşan da bilmez

Her an içinde, sessizlik içindeyim
Kuş sesleri içte ben dışta ni'ceyim

Bir kediye dost nazarı ile de bakarsın
Bakınca görünmeyen sevgiyi de ararsın

Övünmez eski sayfalar sarıya çalınca
Üzerinde günahlar ile güneş batınca

Yırtılır geleceği tek sayfalık insanların
Bir yüzü aşk bir yüzü fakirlik satırların

Gönüllerde koşturan bir çocuktum 
Suya yandım da yanmaktan korktum

Elbette kağıttan yataklara düşeceğim
Ben, kendini dilenen bir dilenciyim. . .











( Mecaz-i Aşk. . . başlıklı yazı Edebîhayat tarafından 15.04.2023 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.