Duydu gönül şu mecaz-i aşkı
Ne söylesin kâğıda nefs-i arz mı
Kuşlar beni bana söylermiydi
Şayet ol gökte kendini bilseydi
Kurşun tozları harften harfe gezer
Kırılıp dökülen gözleri takip eder
Bakma , öldüğünü kimse bilmez
Herşeyi bilir gibi konuşan da bilmez
Her an içinde, sessizlik içindeyim
Kuş sesleri içte ben dışta ni'ceyim
Bir kediye dost nazarı ile de bakarsın
Bakınca görünmeyen sevgiyi de ararsın
Övünmez eski sayfalar sarıya çalınca
Üzerinde günahlar ile güneş batınca
Yırtılır geleceği tek sayfalık insanların
Bir yüzü aşk bir yüzü fakirlik satırların
Gönüllerde koşturan bir çocuktum
Suya yandım da yanmaktan korktum
Elbette kağıttan yataklara düşeceğim
Ben, kendini dilenen bir dilenciyim. . .
(
Mecaz-i Aşk. . . başlıklı yazı
Edebîhayat tarafından
15.04.2023 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.