Paþa aðabey ile tanýþmamýz 1990 yýlý yazýnda olmuþtu sanýyorum. Þiiri, sanatý ekmek gibi, su gibi önemli gören, her bulunduðu yerde þiir konuþan, þiiri konuþan, size iyice yaklaþýp gözlüðünün üzerinden ta gözünüzün içine içine bakarak yeni yazdýðý þiiri okuyan, konuþtuðu kiþinin ismine “cuðum”ekini ekleyerek Durducuðum, Aliciðim þeklinde içinden geldiði gibi konuþan bu güzel insan gazetelerden, dergilerden þiirlerini, yazýlarýný okuduðu Durdu Þahin ile görüþmek, tanýþmak, þiir sohbetinde bulunmak için köyüme gelmiþti.

O gün ben de sevmiþtim benim gibi bir þiir heveslisi biri ile tanýþmaya, konuþmaya, siyasetten, geçim derdinden, sen ben kavgasýndan uzak bir ortamda þiir sohbeti gerçekleþtirmek için gelen bu hasbi, kalender, nazik ve hassas insaný, daha doðrusu þairi…

Nasýl sevmez, nasýl deðerli bilmezdim Çorum’dan kalkýp türlü zorluklardan sonra Ýsahacý Köyüne gelen, üstelik kendisinden daha büyük ve daha iyi þair olmayan birini dinlemek, onunla tanýþmak için onca yolu aþýp gelen bu þiir aþýðýný.

ÞÝÝRÝN VE SANATIN VADÝLERÝNDE SAMÝMÝ TURLAR

Önce karnýmýzý doyurmuþ, sonra da peþ peþe içtiðimiz demli çaylarýn daha da koyulaþtýrdýðý güzel bir sanat, edebiyat ve þiir sohbetine yürek uzatmýþtýk. Konuþtukça açýlýyor, açýldýkça sohbeti derinleþtiriyor, sanatýn ve þiirin vadilerinde samimi turlar gerçekleþtiriyorduk.

Güya benden faydalanmak için gelen bu yaðýz, yaratýlýþtan nazik ve terbiyeli olan þairden daha çok ben faydalanýyordum. Sýradan gibi baþlayýp gözümün içine baka baka ve sanki dünyanýn en güzel þiirini okuyormuþ gibi inanmýþ bir insan kimliði ile ve bütün vücuduyla yaþayarak okuduðu þiirleri sonunda o þiirin hikâyesini de anlatmayý unutmuyordu.

“Durducuðum adresini Turgut Aðabeyden aldým. Uzun zamandýr þiirlerini okuduðum, gazete ve dergilerde ismine sýkça rastladýðým þu güzel insanla bir tanýþayým dedim. Ne güzel düþündüm de geldim. Yoksa þiir tadýnda þu sohbeti nasýl yaþayacaktým” diyordu.

Diyordu demesine ya esas onunla güzellikleri yaþayan, ondaki þairlik ile birlikte var olan ve herkese örnek olmasý gereken insanlýðýný tanýmanýn hazzýný ben tadýyor,”içimden ne güzel insan. Benlik yok, kibir yok. Ýhtiras yok, ihlâs çok. Kendinden þunca yaþ ufak olan üstelik de þiirde daha çýraklýk devresini yaþayan birisinin sýradan cümlelerine ve bildik tespitlerine nasýlda yüreðini uzatýyor, nasýlda samimi bir þekilde dinliyor” diyor, sesli olarak da “Ne iyi düþündün de buyurdun Paþa Aðabey. Bize yeniden yazma aþký kazandýrdýn. Ýnþallah bu ilk ve son olmaz. Yine buyur gel. Ben de fýrsat buldukça Çorum’a geleyim” diye ekliyordum.

ZAMANLA KUVVETLENEN DOSTLUK KÖPRÜSÜ

Gerçekten de bu karþýlaþmamýz ilk ve son olmadý. Paþa aðabey bir daha Ýsahacý Köyüne gelemedi; fakat birkaç kere Alaca’ya buyurdu. Ben de her Çorum’a gidiþimde kendisiyle buluþup güzel sohbetler gerçekleþtirdim.. O hep beni dinlemek istiyor fakat ben her defasýnda bu samimi ve ihlâslý, þiiri caný gibi seven, þiirden baþka bir þey düþünmediði hissini insanda uyandýran bu güzel ve gülümsemeyi çok iyi bilen insaný dinledim. Çorum caddelerinde uzun yürüyüþler gerçekleþtirdik, evinde ihlâsý ve inancý kadar güzel çaylarýndan içip, kitaplýðýndaki kitaplarý inceledik. Yazýp bitirdiði, içerisine emeðini, samimiyetini, gözyaþýný, sevinçlerini, hasretini, umudunu katýp yoðurduðu þiirlerini okudu, okudum, okuttu, dinledik, eleþtirdik, konuþtuk, her sohbetten sonra daha da netleþen, kökü karþýlýklý saygýya dayanan gerçek anlamda bir dostluk köprüsü oluþturduk.

Neler konuþmadýk ki bu sohbet ortamlarýnda. Ezeli karasevdasý þiirden, þiirimizden, sosyal hayattan, dost ve arkadaþ çevresinden, Çorum’un o yýllardaki edebiyat ve sanattan uzak halinden, abonesi olduðu dergilerin muhtevasýndan, insanlarýn özellikle de yazarlarýn vefasýzlýðýndan, yalnýzlýðýndan, yalnýzlýðýmýzdan vs.

Bütün görüþmelerimden, konuþmalarýmýzdan, sohbetlerimizden çýkan sonucu özetlemek gerekirse Paþa Aðabey hakkýnda þunlarý demek asla yanlýþ olmaz:

SÖZÜNE GÖNLÜNÜN SICAKLIÐINI KATMAYI BÝLEN ÝNSANDI

Paþa aðabey nesli çok fazla kalmayan celebi, kalender meþrep, muhatabýný
dinlemesini bilen, sözüne, sohbetine içtenliðini ve içinin, gönlünün sýcaklýðýný katmayý bilen, çok fazla arayýp sormasa bile karþýlaþtýðýnda yüzündeki sevinci saklayamayan, kimsenin aleyhinde konuþmayan, sen
ben,dedim-dedi gevezeliði ve boþ laflarla kýymetli zamaný harcamayan, gerçekten kaliteli, inançlý, ihlaslý, adam gibi adam birini bulduðunda ondan faydalanan ve ona faydalý olan bir insandý.

HER ZAMAN KADERE TESLÝM OLDU

Kendini ilgilendiren dert ve ýzdýraplarýndan çok fazla þikâyetçi olmayýp kader-i ilahiye teslim olan, Allah’tan gelene her zaman boyun eðen, muhatabýna iyice yaklaþarak ve gözünün içine bakarak yüreði ile yürekli bir þekilde konuþan, gözlüðünün üstünden ýþýklý gözlerle bakarak fakat alabildiðine nazik bir tonla duygu ve düþüncelerini dillendiren bir gönül adamýydý.
Þiiri, sanatý, edebiyatý çok ama çok seviyordu. Þiir yazmak, þiir okumak adeta onun asli vazifesi olmuþtu. Ne ekmek, ne aþ, ne para, ne saðlýk, ne varlýk, ne yokluk hiç bir þey umurunda deðildi. O þiirin karasevdalýsýydý. O kadar sevdalýsýydý ki ameliyata gitmeden ve doktorun narkozunu vermesinden önce hemen oracýkta gelen ilham perisinin dediklerini eline yazýyor, daha sonra kendine geldiðinde onca gelenine, gidenine raðmen o þiiri bitirmeye çalýþýyordu.

KENDÝNE HAS BÝR ÞÝÝR DÝLÝ VARDI

Þiirlerinde kendine has bir dil kullanýyordu. Kimi zaman uzun ve ancak birkaç kere okununca anlaþýlan, kimi zaman da kýsa ama kendine has buluþlarla zenginleþtirdiði þiirler yazýyor, mýsralar diziyordu. Çoðunlukla þekil endiþesinden uzak ve daha çok serbest tarzda yazýyordu. Felsefi söyleyiþleri andýran, metafizik ürpertileri olan, yürekten geldiði hemen okununca veya dinlenince anlaþýlan þiirlerdi, okuyucuya sunduðu. Kafiyeyi önemsiz görmemekle birlikte kafiyesiz, redifsiz veya çok seyrek kafiyeli söyleyiþlerle þiir tadýný yakalamaya çalýþan Paþa Aðabey; kendini anlattýðý bir yazýsýnda, ödül almak için þiir yazmadýðýný söyleyerek þiire baþlamasýndaki ihlâsý açýkça gösteriyor, sevgiyi, bilgiyi, adaleti, erdemi, dostluðu, samimiyeti, hasbi ve ideal sahibi olmayý, barýþý gerçek manada önemsiyordu.

GÝZEMLÝ BÝR KÝÞÝLÝÐE SAHÝPTÝ

Hayatý hakkýnda bildiklerimiz anlattýklarýndan ibaret olan ve hayatý hakkýnda çok fazla bir þey anlatmayan aðabeyimiz, gizemli bir kiþiliðe sahipti.

Þiirlerinde de bu gizemi görmek mümkündü. Þiir kitabýnýn ismini bile “Bu Bahar Nerede Býrakýr Beni” olarak seçmiþ, kendinin de sonu nerede biteceðini bilmediði çok uzun bir þiir yolculuðuna çýkmýþtý.

Çeþitli hastalýklar yaþamasýna, acý ve sýkýntýlar içerisinde bunaldýðý zamanlar olmasýna raðmen kendi özel meseleleri ile özellikle gündem oluþturma telaþý içerisinde hiç olmayan þairimiz; kendinden baþkasýný görmeyen, taþradaki þair ve yazarlara gazete ve dergilerinde yazma fýrsatý tanýmayan kiþileri þiir adýna gerçek anlamda ihanet içerisinde olan zatlar olarak görüyordu.

ÞÝÝRLERÝNÝN ÝSÝMLERÝNÝ DE ÖNEMSÝYORDU

“Ama Çocuðun Gözleri, Beynimi Yýkayan Cehennem, Bir Bahar Bir Güzele Alýþmýþ Toprakça, Boþluk Sesimi Boðan Boþluk, Denizlerim Kan, Gözlerimin Caddelerindeyim, Kaybederek Kazanýyorum Zamaný, Kurþun Dök Yüreðime, Özümdeki Saray, Vahþetin Isýnmasý “ isimli þiirleri de dâhil, þiirlerinin çoðu orijinal isimlerle þiir sevenleri karþýlýyordu. Belli ki Paþa Aðabey þiirlerin isimlerini de muhteva veya sanatlý söyleyiþ kadar önemsiyordu.

DAHA ÇOK YÜREÐE SESLENEN KELÝME VE TAMLAMALARLA YAZIYORDU

Aþk, çile, çiçek, güneþ, ömür, yürek, çocuk, anne, bahar, sevda, hasret, nur, kanat, sevgili, gönül, renk, alev, gül, gece, sükût, deniz, sevgi, sabýr, dert vb. anlamlý, çaðrýþtýrdýðý çok olan, her insanda ayrý ayrý güzellikler uyandýran, daha çok yüreðe seslenen ve yürekte yeþeren kelimelerle þiir kozasýný örüyor; “çiçeklenmiþ ter, Þafaktan önce kalkmýþ kader, þahadetin mihrabý, daðlarýn gamzesi, renklerin kýblesinde, sihirli âlemin büyüsü, gözlerimizin içinde eriyerek yeþeren aþk, zamandan soyulan renk, sükûtun söylediði sözler, þelale saçlý yapraklar, çilelerin sesiz dili, zulme perçinli hayat, aðarmýþ yapraklarýn gençliði, sükûttan evler, örümcek aðýna takýlan þehir, aþkýn beyaz örtüsü, vuslatýn mihrabýnda hayat çiçekleri, ölümü perdeleyen, hayatý zorlayan þehir, rüzgarlarýn önünde koþan hasret, sabýr kadar dayanýklý gül gibi nazik itaatkar, merhameti yýlanýn vicdaný, karanlýðýn beyninde ihanetin tacý, eskimez yeniye yerleþiyor fecir, gözlerinin ateþine yenik düþen zulüm, sabrýn yeþil gülü, aþký hesaba çeken sevgili” gibi anlamlý tamlamalarla þiirinin güzelliðini daha çok ariflerin anlayýþýna býrakýyordu.

BÝR BÝZÝM EZGÝMÝZ DOLANIR GÖKYÜZÜNÜ

On göre: “güvertede öten horoz, geçmiþine ait günahlarý topluyor”, “kinden çýkmýþ, inançtan keskin arzusuyla büyü, baharýn sarayýnda ruhunu soyuyor”,”renklerin kýblesinde, varlýðýný kuþatan heves, gönlünün derin yerinde, aþka iþkence yapmaya geliyor”, “bir bizim ezgimiz dolanýr gökyüzünü”, “ bir sabah omuzlarýmýzda güneþ sýra daðlar gibi yürürüz”,” hep bir þarký söylenir gökyüzünde açan çiçeklere”, “ömür sona erince baþka âlemden seslenir”, “gönlümüz yol oldu yer gök arasýnda”, “gözyaþlarý çiçeklendi ”, dualarýmýz cennette gül oldu “, “dallar birleþir ulu kökte “, “ uzaklar yakýn olur bu yürekte”, “ umut, dokunduðu baharýn ortasýnda”, “eskimez yeniye yerleþiyor fecir”, “ sýr kendini hakka adýyor”, “sabrýn yeþil gülü çimende yeþerdi ” ve “rüzgâr iki huylu, yaðmur ciddi.”

YÜREÐÝMÝZE ÝLÝKLEYECEÐÝMÝZ BÝR KAÇ MISRASI

Aþaðýda sadece bir kýsmýný okuyucunun yüreðine iliklediðim mýsralarda ise þiir ülkesinin ileri noktalarýna doðru vakarlý ve bir o kadar da aþk ve sevgi dolu olarak yürüdüðünü ispatlýyor Paþa aðabey.

“Þahadetin mihrabýsýn / Peygamberin yüreði / Cennet ayaklarýna serilir/Muhammed’i doðuran anne”

“ölümün ölümsüzlüðü giydiði yerdeyim / azaldýkça çoðalýr sayýlar / öldükçe dirilen canlar bilirim / gamdan beslenen baharda / selamsýz geçen gün haram bana / yokluðum varlýða yürüyen sevgili”

“Yer yok nefrete buralarda / Eskimek bile güzel gönül evinde”
Tebessümde coþuyorum, tebessümde yüzüyorum / Koþuyorum tutamýyorum kendimi kendimden / Ruhumun bülbülü konuyor beyaz yaðmura / Þefaatçi; karanfili sunuyor Rabbim'e / Þelale saçlý yapraklarýn altýnda / Güneþ gibi bakýyorum / Beyaz þehrin cadde ve sokaklarýnda”

“Bildim saf derdimi sustum âleme / Kavruluyor bir çiçek can kafesimde / Denize ulaþmaz yaðmurumun rengi / Çýkmaza sürüklenen sel gibiyim”
“Gözyaþý/Bir kuþ olur da uçarmýþ/Uzaktan uzaða/Müminlerin dualarýnda”
“Bir sabah omuzlarýmýzda güneþ/Sýra daðlar gibi yürürüz/Uykumuz yellere, korkumuz sellere/Artýk kýrýlmýþ can kafesimiz”

“Aydýnlýk saatlere yaklaþýyorum/Gemi ay yüklü, yalnýzca ay/Bir çift Nur yansýyor Rabbimden/Ben hicret dedim, bana siz kurtuluþ deyin”

“Düþünüp bir kere göklere kaldýrsak baþýmýzý / Görürüz geldiðini Nebi'nin Uhud'dan/Bize öðretmediler hakikatin sýrrýný / Oysa bin bir renkli kelebekler geliyor ýþýktan”

“Þimdi yol gösterin bana/Zaman elimde kaldý/Gece kuþlarýn kalbine sýðýndý/Ve ben hala ''huysuz konuðu arzýn''/Dilimde ismin aðlamak istiyorum”

“Dallar birleþir ulu kökte/Uzaklar yakýn olur bu yürekte/Göðün altý üstü çepe çevre þenlik/Akýl dilde coþar tekbir olur”

SON SÖZ

Paþa Aðabeyle 1990 yýlýnda Aðabeyim vesilesiyle tanýþmýþ, konuþmuþ, dost olmuþ, böyle bir dosta kavuþmanýn verdiði mutlulukla sevinmiþtik. Ölüm haberini 2 Nisan 2007 tarihi akþamýnda deðerli dostu, dostumuz, kaliteli, kadirbilir þair, yazar kardeþimiz Kenan Yaþar’dan öðrenip kelimelere dökmekten, cümlelerle ifade etmekten aciz kaldýðýmýz bir acýyla üzüldük.
Güzel insandý, güzel insanlarýn ebedi olarak yaþayacaðý güzellikler âlemine hicret eyledi. Tanýyanlarýn þahitliði, duasý hep onunla olacaktýr. Ebedi âlemde ebedi sevgilisi ile ebedi olarak kalacaktýr inþallah.
Allah rahmet eylesin, mekâný cennet olsun…

Âmin…

Durdu ÞAHÝN