Hiçliðimin kýrýntýlarýna muhalifim ve yozluðumun körelmiþ inancýnda, aykýrý duran her bir tümceye.

Yokluðun týnýsýnda darp edilmiþ bir düþ’ün kaçýncý düþkün imgesiysem, saðalttýðým üzünç duvarýna edepli bir destur yükleyip, anlamsýzlýðýn kýyýsýnda gözü pek bir devrim mahiyetinde, yoldan çýkmýþlýðýný görmezden geldiðim aþk kývýlcýmlarýndan muzdaripim.

Ýklimlerin yakasýnda, yonttuðum ucu sivri düþlerin tahammülsüzlüðüne sýðýndýðým en aykýrý mizaçlarý görmezden gelen akla zarar yaratýlarýný yine hayal dünyamýn, imlediðim varsýl ikametlerine rehin verdim.

Dün bir, bu gün iki ey sefil ve kayýp rotam.

Serzeniþlerim en aykýrýsýndan o taraf tuttuðum güncemin en sýra dýþý yalnýzlýðý kadar sefil ve nasýl da dokunaklý bir týný, yine de yoksunluðumun Tanrýsý bir eziyet iken dillendiremediðim.

Dilden dile yayýlan asýlsýz hikâyelerin sýradan kahramanlarý kadar duyumsamaktan aciz ve belli ki kýsmetini tepen en akýlsýz canlý.

Süzgün bir ömrün hangi çalýntý kýtasýysa sayamadýðým dizelerden mütevellit ve hangi keyfe keder ve sýðýntý üzünçse zararýný yadsýmaktan aciz bir varlýk iken þu ikilem yüklü mizacýnda ve görünmezliðinde rest çektiðim o aykýrý aþktan arda kalan.

Gönülsüz bir cümle kadar yorgunum.

Aslý astarý olmayan o yalnýzlýk iken kýblemde terk edemediðim ve en acý yankýysa duymalardan çok uzak.

Sonu gelmeyen bir þarký benim dillendirdiðim ve en aykýrý söylence nazarýmda konduramadýðým o bilinmezlik kadar çokça hicap ettiðim.

Baþka ne mi yapmalýyým?

Aklýma gelmeyen bir öngörünün baðýmsýzlýðýnda, saðaltmakla yükümlü olduðum dünlerin ve üzünçlerin tekelinde ve tüm duraðanlýðýnda hayatýn, bilfiil sorguladýðým benliðimin duvarlarýna çarpan en aksi ve en acý yüklü sancýlarýný görmezden gelemediðim onca safsatanýn hükümsüzlüðünde, diri diri gömüldüðüm balçýk yüklü mezarýmýn en soðuk ve beyaz taþý iken, henüz ismimin yorgun güncesinde, birer ikiþer azalýrken yankýlar ve duyumlarý insan denen ýrkýn…

Yapmaktan kendimi alýkoyamadýðým en saplantýlý yükümlülüðü kadar yorgun bir ömürden sýzan yine kalemin her izdüþümünde aralýksýz sorguladýðým bilinmedik yaným kadar ayan beyan bir var oluþ iken, yüreðimin kýblesinde aralýksýz yanýp sönen o ýþýk…

Bir devrin kayýp nizamý, bir gölgenin aydýnlýkla dansý ve en civcivli saltanatlýðýnda var oluþunu yine kalabalýklara taþýyan adsýz kadýn ve adamlar.

Ne mi yapýyorum?

Duyumsadýðýmý duyumsatmak adýna hatta sürrealist bir edim kadar edindiðim þu anlamsýzlýkta yorgunluða peþkeþ çektiðim ne çok duygu, her þekilde yansýyan yine de emin olamadýðým bir paralellikte, baþtan aþaðý donattýðým beyaz sayfasýný günün tezahüründe, tüm yoldan çýkmýþlýðýmý görmezden gelemeyip de, satýr satýr döþediðim.

Kozamdan ayrý düþtüm mademki ve mademki her satýr baþý telaþý yine benden bir parça belledim.

Ayrý düþtüðüm onca insandan yansýyan, ayrý kalamadýðým önsezilerimin saðalttýðý özlem ve elem yüklü her bir edimden yoksun kýlamazken benliðimi.

Yaptýðým mý yapmaya ant içtiðim mi?

Yüreðimden sýzan bir cümlede takýlý aklým, aslýnda çok uzaklardan günümü ve ömrümü delen bir söylem:

‘’Baþka hiçbir þey yapmayýn, yazýn.’’(Raymond Queneau)

Ya zor olan nedir sizce?

Yaþamak mý yaþadýðýmý yazmaktan ibaret bir edimden ibaret iken özlem duyduðum ve doyamadýðým üstelik anbean çoðaldýðým en aykýrý iklimlerden yolum düþmüþken sayýsýz ikileme.

En aydýnlýk yanýmla geldiðim bu düþ çukurunda, içinde debelenmekle yükümlü olduðum bir düþ pazarýnda, yadsýyamadýðým ama her nasýlsa yalýtýldýðým ve belli ki belirsizliðin katmanlarýnda yol almýþlýðýmý görmezden gelirken bir alay insan.

Alay yüklü ömürlerin çatýsýný yükseltmekle, ayrý düþtüðüm ve en aykýrý varoluþun yoklukla imtihan olduðu o serzeniþ.

Tüm yanýlsamalarý mademki es geçtim, kim bilir hangi kayýp özneden ibaret þu evrenin yoksunluðu yine de varlýðýný tescillendirirken…

Söylemediðim ama için için söylendiðim.

Söz konusu olandan ziyade satýr aralarýna yýðdýðým.

Ve belki de edebiyattan ibaret bir hayatýn güncesinde saf tuttuðum en uç ve müphem düþ’ün kucaðýnda terk edilmiþliðimden ibaret iken hayat denen düþ pazarýnda.