İnsan Kendine Ne Denli Ölüyor Be Sevgili...
fazla bir söze gerek yoktu aslında. kemiklerime batan diken olmaya yüz tutmuştu yokluğun.
alelade bir gündü, şakağımda hırçın bir ağrıyla uyandım sabahın kör aydınlığına. kapı, baca çarpıyordu cereyana sebep olan rüzgarın hovardalığından başka görünen köye kılavuz yok. seyrediyordum yerde olağanca haşmetiyle yatan zatı. yanağımdaki gamzem de sinsi bir iç çekiş. saçlarım yine omzumdan akıyor, kaşlarım olağandan daha koyu ve avuçlarımda taşıdığım deli akan nehirvari kan izleri.
masada adı sanı belirsiz kelimelerin yuvası kağıtlar ve üzeri kızıl puantiyeli. desem ki ateş böcekleri katletti adamı ya da bir güvercin kanadından düşüp kaldı ve ne desem ki demesem de öldü desem. zaman durmuş gibi yapıyor bıyıklarımın altından.
insan kendine ne denli ölüyor be sevgili...
intiharımı bile yüklüyorsam kendime katil diye, kelimeler piç birer hece...
erkan ulusoy...
15:25
14.08.2013
(
İnsan Kendine Ne Denli Ölüyor Be Sevgili... başlıklı yazı
e.u tarafından
14.08.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
