Ne hayatýn resifleri yeni,

Ne de benim salyongoz düþlerim..

Birdirbir oynarken gözlerim..

Ne foter hislerim eski,

Ne de smokin duygularým..

Sarýldýðým dalgalar,

Daldýðým derinlikti hayat..

Saçakta buzdum kendine saplanan..

Hangi kadehi yudumlasam,

Kalkamýyorum sarhoþ yatamýyorum gamsýz..

Hep ayný sabah,

Baþýmda duman midemde hayallerim..

Sevda mý hatýrlamýyorum ne zaman öldüðümü,

Kavgaysa yetmiyor gücüm aynadaki siluetime..

Bazen bir kayýk tadýnda batmalý,

Titanic gövdesinde çatlamalýyým diyorum,

Ne var ki göze alamýyorum yitik hazine kalmayý..

Üç ayaklý trimpot üstünde tünek,

Eski raylarda yorgun vagon gibiyim..

Yüküm mü aðýrdý yük olmak mý kendime ?

Sýðmadýðým evren hesap soruyor sigaramdan…

Matem kokulu tütsülerde akarken yaþam,

Saten geceliklerde soluyor yünlü baharlar..

Hani diyorum þuracýkta kýrýlsam kalem gibi,

Yýkýlsam çemberimden, çýksam sýnýrlarýmdan..

Mecaz yorduðum dizeler,

Hicaz makamýnda zýrlýyor omzuma..

Evet yoruldum,

Çok erken kavruldum..

Ufkun sýrrýnda sýr olmak,

Meftun gönülde gönül olmaktý hayat..

Belki de parçalý bulutlu þarkýda,

Kaf daðýnýn tepesinden yuvarlanmaktý..

Sanýrým altýn tepside hepsiydim sunulan,

Sesiydim sessizliðimin bestesiydim nihavent tadýnda..

Gamzesiz yanaklarýma çukur açmak,

Zevksiz evrenin sofrasýna meze olmak neyin nesiydi ? 

Saçlarýmý taratan aynaya yok muydu sözüm ?

Bu nasýl bir okuldu atlamýyordu hiç üst sýnýfa ?

Tesadüfün kaderinde maðara aramak gibi..

Ne hislerimin terbiyesi,

Ne de bildiklerimin hikayesi eski..

Yanarken içim orta yerinden..

Ne kanayan yýllar yeni

Ne de ýslanan kirpiklerim..

Darýldýðým mutluluk,

Katýldýðým yalnýzlýktý hayat…

Hevestim ;

Kanatlarýma kýrýlan gökyüzüne inat..

Þimdilerde,

Ateþten bir kafesim,

Tüm hayallerini kül eden..

Bülent KAYA