Hiçbirşey düşünmek istemiyorum bazen, ismime kadar beni ben yapan herşeyi unutup yalnızca 'insan' olmak için.. Attığım her adımın, söylediğim her sözün arkasında bir amacın olmadığını düşünebilmek için.Gözlerimi kapadığımda sımsıkı, yalnızca insanları duymak istiyorum, hafif bir fon eşliğinde korkularından sıyrılıp çırılçıplak duygularıyla kalmış insanları.. Hiç yapamadıklarım için hayallerim olmasın mesela hep yastık altlarımda, yalnızca düşlerken duyduğum yansıması yetsin bana.
Kalbimin göğüs kafesine yaptığı her baskıda, yaşadığım anların film şeridi gibi geçmesi önümden. Hanii sanki sağuk bir akşamda dertsiz, ve öylesine yürür gibi sahipsiz insanların hiç sahip olamadıkları yerlerde.. birşeyler geliversin aklıma , sanki dünle yarını ayıran tek bir çizginin bile olmadığının geldiği gibi arasıra. Evet, işte bir saniye daha dün oldu Ve işte ne yazık ki tam şimdi yanınızdan geçti yarınınız. Ve siz o sırada şimdiyi yaşamaya uğraşıyordunuz, onun dün olduğunun farkına bile henüz varamamıştınız.
Ben bir şarkıda ve her ritminde yitip gitmeyi seviyorum , olduğum yerden. Bu..bu büyü gibi birşey değil mi ? Az önce burada düşünmüyor muydum bir kaç ufak ve önemsiz şeyi ? Bir kaç mısraya mı kaldı gözyaşlarım, eğer öyleyse neden duruyor dudaklarımda hala tebessümlerim sebepsiz yere yaptığım ?
Akıp giden hiçbirşeymiş gibi yaşamayı seviyorum belki de.. Hani bir kitaptaki kahramandım ya geçen gün , o zaman yaptığım gibi, arada kaybolmayı seviyorum yaşamdan, bazen unutmayı seviyorum tüm yaşanmışlıkları..
Ben buyum! diyebilmek adına ıslanmış saçların sırtımda bıraktığı o his gibi çırpınmak istiyorum bazen.
Tüm duygularımı da kemirse düşüncelerim , beynim kalbimi de yese, ben yine susmayı seviyorum, nasıl olsa büyüdüler bir şekilde anlaşırlar diye.. Oyuncaklarını kaldırıp, bir kenara bırakarak büyüdüğünü sanan ama her yarasında bir 'anne' arayan çocuk gibiydim.
Düştüm,, kimse kaldırmadı.
Ellerim çamur içinde kalmıştı ondan olacak, hiç kimse tutmadı.
Duygularım kire pasa batmıştı kimse dönüp bakmadı.
Yaşadıklarım içime gömülmüştü, kimse çıkarmaya uğraşmadı.
Öyle bir düştüm ki, kalanlar yalnızca arkamdan baktı..
(yaşım : 16 )
(
Ben Olmadan başlıklı yazı
Beril ALTIN tarafından
4/22/2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
