Gökkuşağı
Titrekti bakışlarım yağmur damlalarına... Gök mü ağlıyoru acaba? diye düşünmüştüm çocukluğumda.
minicik ellerime düşerken damlalar.Oturmuştum kaldırımın kenarına Karanlıktı içim kadar her
yer Güneş doğmuyordu.Çıkmak bilmiyordu gözlerimdeki umudun tükenişini görmek
isemiyordu.Sessizdi sokaklar sessizdi martılar sessizdi heryer usulca düşen o gökyüzünün
gözyaşları kadar... Mutsuzluk çığlık atıyordu 'yendim işte seni!' dercesine yenilmeyi
yedirememekten bıkmış bedenim yenilmişti bu sefer...
Oturmuştum öylece saatler geçti Bir anda aydınlanmıştı dünyam Başımı kaldırıp bakamıyor-
dum yinede.Korkuyordum Korkuyordum güneşim sadece düşlerimde olmasından .
Korkuyordum... Son bir cesaretti benim kisi kapattım gözlerimi kaldıdım başımı evet gerçekti
güneş oradaydı Hayatımı aydınlatmıştı yine sönmüş umutlarımın arkasından gülümsüyordu
umut ederek Derken karanlık dünyam son buldu. işte o anda dünya rengarenkti artık
Yanımda duran; hayatıma renk veren umutlarımı yeşrten Gökkuşağımdı...
Benim Gökkuşağım.Şimdi gözlerimin içi gülüyordu sessizce kalktım ayağa yürüdüm usulca
onu korkutmaktan çekinircesine.. Yaklaştım, yaklaştım gülümsedim ona
Gülümsedim benim çocukluğumu renklendiren GÖKKUŞAĞINA!..
HER GÖZYAŞININ BAŞLADIĞI YERDE UMUT BİTER,HER GÖZYAŞININ BİTTİĞİ YERDE İSE
UMUT DOĞAR!!!!
(
Gökkuşağı başlıklı yazı
Beril ALTIN tarafından
5/5/2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
