Online Üye
Online Ziyaretçi
Keşke hiç
olmasaydın; başlamazdın, bitmezdin
İçimde tedâvisiz özlemler bırakarak…
Eğer gerçek sevseydin, böyle çekip gitmezdin
Ağlıyorum içime, resimlere bakarak…
Varlığınla işgalde, yokluğuna mahkûmum…
Azadını bekleyen kuş gibi kafesinde…
Ne günse, ayrılıktan terhisi bekliyorum?
Sonsuza dek sevgili, haberin gelmese de.
Her başlangıç bir sonmuş; ya sevinç, ya üzüntü…
Kelepçeli feryâdım, prangalı gözyaşım.
Yüreğimde pişmanlık, ümidimde çöküntü…
Bitmez, beni yorsa da; sensizlikle savaşım.
Alışmak mı? İmkânsız, öyle zor ki alışmak…
Gündüz hülyalarımda, düşlerimdesin gece…
Emelim; ufuklarda gün yüzünle buluşmak…
Sensizlik hep seninle, kilitlenmiş bilmece.
Bir hazan ürküntüsü, bir bahar sıcaklığı…
Kâlbime demirleyen vuslattan miras kalan.
Hayalimde aşkımın tertemiz berraklığı…
Özleminle tutuşan, yangınlara dayanan…
Keşke hiç
olmasaydın, bir başladın bitmedin
Kalbimde hep
kanayan yaralar bırakarak
Gidersen git
dedim ya niye hâlâ gitmedin
Bende hep
var olmak mı derdin, beni yakarak.
Olmasaydın
derim ya, inan iyi ki varsın
Mutsuz etsen
de mutlu olmam senin elinde
Aşkın büyü
misali ten ve canımı sarsın
Yok olmaya
razıyım hasretinin selinde.