Dokunma bana dokunma!

Dokunursan yine ağlarım. 

Ağlayınca deli deme,

hele hiç teselli verme!

Çiğnenir ayaklar altında mefahir tarihim,

altın çağlarım...

Yas tutar ovalarla dağlarım. 

Kan gölüne dönmüş

tüm diyarlarım. 

İşte ben o sebepten susmaksızın ağlarım. 

 

Bir zamanlar!?

uzak değil, yakın bir zaman;  

ufuklara uzanırdı dallarım. 

Günlerce değil,

aylarca gidilse de

bitmezdi, tükenmezdi yollarım. 

Hem mesut,

hem özgürce yaşardı gölgemde,

kanatlarım altında;   

her ırk, her dinden insanlarım. 

Oysa şimdi ..!?

Bükük boynum,

kırık kollarım.

Dokunma bana dokunma!

Dokunursan yine ağlarım.

 

Âh!O günler âh!

adâlet dağıtırdı tebâsına

adaletsizlikten korkan çobanlarım.

Ya şimdi!?...Kâbuslu bugünüm;  

meçhul yarınlarım.

Şifâsız yara gibi

sızlar kanarım.

Kimselere sezdirmem...

için için yanarım.

Dokunma bana dokunma!

Dokunursan yine ağlarım.

 

Hayâlime geldikçe;  

hayâl gibi,

rüya gibi o sahneler;  

haşyetiyle vücudum

boncuk boncuk terler...

Ey Allah’ım!

cihad cephelerinde

senin için canını fedaya can atan

erlerin şimdi, nerdeler?

Nerdeler hükmedenler dünyaya?

Erişir mi acaba onlara gözyaşım, âhım?

Dokunma bana dokunma!

Dokunursan yine ağlarım.

 

 

Baktıkça yeryüzüne

depreşir acılarım.

Kahpe, hain tuzaklara düşürülmüş

kardeşlerim bacılarım;  

kimi tutsak, kendini özgür sanmakta,

kimi özgür!?

özgürlük özlemiyle yanmakta.

Bu ne korkunç manzara Ya Rab!

Görünce bu hazin manzarayı

daha da sızlar âzâlarım.

Dokunma bana dokunma!

Dokunursan yine ağlarım.

 

Evet, daha dün gibi:  

bir haykırsam

ta Çin seddinden yansırdı sesim;  

mâvi sularında yeşil Tuna'nın

heybetimden dalgalar titrerdi.

Mâzlumlara meşâle gibi gelirdi nefesim.

Okyanusta balıklar

yönlerini değiştirir, sesime dönerdi.

Çağlar elimle değişir

savaşlar tepkimle biterdi.

Yaşlı gözlerim,

Yaslı kalbimle o günleri ararım

Dokunma bana dokunma!

Dokunursan yine ağlarım.


 

İçimde engellenemez fırtınalar var:  

tefekkür ufuklarımı,

hayâl hudutlarımı

sürekli döven fırtınalar....

Bulabilse çıkar bir yol,

değiştirecek tersine dönmüş dengeleri.

Kurtaracak esâretten,

kendi eliyle kendini esir eden elleri...

Çâresizlikten sağa sola,

sataşırım böyle deli deli.

Düşündükçe mağdur ve mâlul hâli,

erir yağlarım!

Dokunma bana dokunma!

Dokunursan yine ağlarım.

 

Anlayamıyorum bir türlü;  

yaşamaya mecbur

Ve hükümlü olduğum bu hâl,

ne biçim bir hâl..!?

Bir türlü anlamıyorum,

bu ne biçim hürriyet,

bu ne biçim istiklâl..!?

Beynimde binlerce paslı, kangren düşünce.

Huzursuzluk, uykusuzluk

sürmekte gündüz / gece.

İnsan böyle mi olurmuş düşünce?

Niçin, nasıl olduk

böylesine âciz,

Böylesine cüce?

Neden nasıl talan edilmiş

o altın çağlarım?

Dokunma bana dokunma!

Dokunursan yine ağlarım.


Karanlık bir el hislerimi

kördüğüm ederek boğuyor.

Gökyüzü sürekli karanlık.

Yıldızlar ışıksız.

Fırtına sonrası sessizliğine bürünmüş ortalık.

İçimdeki şifasız hicran

bir ısınıyor...bir soğuyor...

Güneş hep aynı ezikliği,

hep aynı isteksizliği ile doğuyor.

Sabrımla bile ümidvar olamıyor dağlarım.

Dokunma bana dokunma!

Dokunursan yine ağlarım.

 

Ne acı Ya Rab!

Talân edilmiş,

harâbe, virâne şimdi;  

bir zamanlar benim olan beldeler.

Arayıp, soramıyorum

ne durumda ne hâldeler?

Oysa her parçam sancılı,

her zerremi sinsice hançerler,

gözü dönmüş, eli kanlı gölgeler.

Yok edilmiş  mahvedilmiş

eşi, benzeri bulunmayan o güzellikler.

Şimdi ağıtlarla,

acılarla dolu,

sevinçli hâneler.

Düşünür, hep kendi kendime kızarım.

Dokunma bana dokunma!

Dokunursan yine ağlarım.


Gökyüzü dehşete teslim artık,

yeryüzü vahşete!

İnsanlarım kapılmış derd-i maişete.

Her nefsi sarmış dünya sevdası,

herkeste anlamsız bir umarsızlık!?

Olmuş uyuşukluk, tembellik

duyarsızların, umarsızların gıdası!?

Kurulmuş her tarafa

hâin, hunhar pusular!?

Hiç kimse ağlayamıyor

iz bırakır diye sular.

Ne yapsın bu hissizliğe bilmem ki dualarım?

Dokunma bana dokunma!

Dokunursan yine ağlarım.

 

Ne kadar ağlasam...

ne kadar dövünsem nâfile!?

Zalimleri ürküten,

hâinleri korkutan,

O serdengeçtiler...

Yürüdüğünde yerleri sarsan o ağalar yok...

o cengaverler yok artık!?

Güllerini bize açan,

bülbülleri neşe saçan,

çiçeklerle bezenmiş,

kelebeklerle süslenmiş

bahçeler, bağlar yok...yok artık!?

O sebepten hicranları bağlarım.

Dokunma bana dokunma!

Dokunursan yine ağlarım.

 

 

 Eller gibi niyâza açılmış,

servi gibi ipince,

ezanlarla kükreyen,

salâlarla sarsılan,

dualarla ağlayan,

Minareler yok!

Yok artık!

Hak yolunda cihad eden

Divaneler yok!

Yok artık!

Yiğitlerim toprak

heykeller misali sağlarım.

Dokunma bana dokunma!

Dokunursan yine ağlarım.

 

Bakışlarımda bir hasret var,

bir hasret var gülüşlerimde.

Kanım donuyor halimi düşündükçe.

Yüreğimde binlerce yara

Sırtımda, göğsümde, binlerce dipçik

binlerce ökçe!?

Neyim var, neyim yok

katledilmiş haince,

yok edilmiş kalleşçe!?

Hayâllerim o günlerin özlemiyle örgülü,

hep o günleri arzularım;  

yaşamak için dostça

paylaşmak için kardeşçe!

O günleri devşirir hep rüyalarım.

Dokunma bana dokunma!

Dokunursan yine ağlarım.


 

Yorgun düştüm düşünmek ve düşlemekten,

o emsalsiz, şahane günleri.

Bilemiyorum mümkün olur mu,

yeniden kavuşabilmek,

ve yeniden dermek,

kimsenin deremediği gülleri?

Ey Allâh’ım! Ne olur!

Yeniden fırsat ver!

eski, en sevdiklerine,

yeniden hükmünle şereflensin yer.

Gafletimizdendir şüphesiz ki,

çektiklerimizi çektirme yeter!

Emreyle!

Ferman buyur!

Gittikleri yerlerden dönsün ehiller!

Gitsin içimizden, başımızdan

sana âsi, bize yabancı câhiller.

Biz atalarımızın

ve hatâlarımızın vebâlini

ödedik yeterince;  

hiç değilse bizimkini

ödemesin sonraki nesiller.

Biliyorum böyle sürerse bu esâret...!?

Ve böyle giderse bu zillet...!?

Kabul etmez beni mezarım!?

O sebepten eksilmez hiç efkârım.

Dokunma bana dokunma!

Dokunursan yine ağlarım.

 

Erzincan-1982

( Dokunma ! başlıklı yazı KARAMAN tarafından 23.10.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.