Bir gece yarısı sokağın cılız ışıkları altında geziniyordu korkusuzca. Sert rüzgar onu fırlatıp atarcasına, hoyratça saldırıyordu ne de olsa. O hala ayağını ters yüzen balık misali sert basıyordu toprağa.
Sevdiği, güvendiği her şeyi bir gece de kaybetmişti ne de olsa. Yıkık gönülün üstünden trende geçse nafile kaybedecek bir şeyi olmayana.
Muhteşem yüzyılın ortasında geçiyordu zaman olağan hızınca. Düşünceler bir bir akıyordu zihninden korkusuzca. Geldiği uçurumun kenarında, zihnin çatı katı arasında ki örümcekli ağları temizleyemiyordu nasıl olsa. Cılız, çelimsiz ağaç ona dur diyemiyordu zira gücü kendine de yetmiyordu ki bu rüzgâr karşısında. Gökyüzü zifiri karanlık, yıldızlarda uyku haline geçmiş küsmüşlermiydi yoksa.
Elindeki şarap şişesini kaldırdı havaya, selamladı puslu bir görünüp bir kaybolan ay'ı... Ay kızgın, hiddetli ve öfkeli mi ona. Şarap şişesini fırlattı havaya, rüzgar savurdu, uçurdu uçurumdan aşağıya. Sadece bir an, bir an. Cam parçalarının çıkardığı 'imdat' sesini, bir müzik gibi duyumsadı oracıktı. Devrildi heybetli bedeni cılız ağacın yamacına. Göz kapakları açılamadan kapandı.Gerisi zifiri karanlık..
Göz kapakları her aralandığında gördü başucunda ona gülümseyen ışıl ışıl meleği; "henüz erken" deyişindeki o tılsımlı sesi. Tuttu elinden, kaldırdı ayağa "haydi durma, 'merhaba' de hayata."
Kıvrıldı ana rahmindeki cenin pozisyonuna... Nefes almanın olağanca ağırlığında. Sarıldı kollarıyla kendi kendine, açmak istemedi gözlerini hayata.
Yine o tılsımlı ses geldi kulağına "henüz erken, haydi durma, bir kez daha kalk ayağa." O sırtını döndü kulağana değen sese, açmak istemedi gözlerini hayata. Işık ona el salladı, "senin için yapacak bir şeyim kalmadı" dercesine hüzünlü gözlerle. O an anladı ayağa kalkmazsa, bir daha asla.
Gerildi, kıvrandı, homurdadı ve araladı gözlerini yeniden. Işık süzmeleri arasından, kuş sesleri cıvıl cıvıl değdi kulağına. Gün neşe ile gül kokularını değiriyordu burnuna. Hafifçe çekti yanaklarını yukarıya. Sahi gülümsüyor muydu hayat ona. Açtı kollarını umuda. Sarıldı hayattaki kendine ve ona sarılan umuduna. Kurdun oğlu gelmişti yeniden dünyaya. Azmin elinden ne kaçmışki bu dünyada.
(
Bir Gece Yarısı başlıklı yazı
nurcan-aslansoy tarafından
28.03.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
