Online Üye
Online Ziyaretçi
Yıllar önce…
604 sayfalık, Türkçeden farklı bir dille yazılmış bir kitap çekti dikkatimi. O zamanlar küçüğüm tabii daha 10 veyahut 11 yaşında. Annemin ısrarla okutmaya çalıştığı kitaplar gibi değildi, ablamların resimli olan kitapları gibi de değil, çok farklı, çok güzel. Her harfi ayrı huzur veriyor insanın içine, her harfi, her harakesi ayrıca bağlıyor insanı kendine. Sonra açtım kapağını usulca, baktım tek tek hiç atlamadan. Çok değişik değil mi? Birkaç harfin birleşmesiyle oluşan kelimeler içimi ısıtıyordu sanki. Bi süre kimseye söylemedim, hislerimi. O günün akşamı dedemi ziyarete gittim. Önünde Kur’anı Kerim vardı. Sordum sadece “ Dede senin o kitapla işin ne?” Bizimkisi bir gönül meselesi” dedi bana. Bu kitap hikaye kitabı değil, sen kitabı gözlerinle okurken burada yazan kelimeleri gölünle okur yüreğine kazırsın adeta dedi. Senin yüreğinde de var mı diye sordum. Hafızım kızım ben bu kitabı kazıdım önce beynime, sonra yüreğime, dedi. Kafamı kurcalayan şeyler vardı. İçimden dedem gibi Hafız olmak geçiyordu ama 604 sayfa sadece dile kolaydı nasıl yapacaktım. Benim beynime 604 sayfa, 6236 ayet, 30 cüz nasıl sığacaktı? İçimden geçirdiğim soruyu sordu dedem bana. Sende Hafız ol, meslektaş olalım dedi. Ve ben bunun üzerine
Niyet ettim Rabbimin sözlerini
ezberlemeye, niyet ettim Rabbimin sözlerine muhafız olmaya, niyet ettim Rabbim
senin sözlerinin en küçük harekesini bile yanlışsız hıfzetmeye…
Aşk dedin mi Hafız gelmeli akla, kim
sevdiğinin her sözünü ezberlemiştir ki harfi harfi uğruna…
Hafız Sehle Nisa Korkmaz
Yazarın
Önceki Yazısı