Ayrý düþtük,
Bir daldan kopan iki yaprak gibi…
 
Savrulduk yelin önünde,
Bir o yana,
Bir bu yana…
Daha dün hâlbuki yan yana,
Bitmez tükenmez sandýðýmýz saadetimizle,
Sözümona sonsuz birlikteliðimizle,
Yani bizim olan her bir þey ile iþte,
Hayat olurduk birbirimize.
Zamanýn kanlý pençesinde,
Sökülüp alýndý avuçlarýmýzdan,
Biz dediðimiz ne varsa iþte.
 
Bir düþtü belki yaþadýklarýmýz,
Var olmayan zamanlar,
Artýk var olmayan anýlar,
Öylesine söylenmiþ bir yalan gibi,
Bir güne ömrüm diyen kelebek gibi,
Hýrçýn okyanusun beyaz köpükleri gibi,
Bir varmýþ, bir yokmuþ gibi,
Bizim gibi…