yaşamın tortusu tıkanıyor parmak uçlarıma
ve ben yenik düşüyorum dünyanın bu bulanık sularına
yaşamak ne demekse onu yapmak gerekirse ben yokum
yaşamak, yaşamayı kabul etmemektir her defasında
kafa kaldırmak tüm boyun eğenleri görmek için
ve fısıldamak kulağı sağır aşka en güzel şiirleri
bu kadar derdi ben de dünyada kalayım diye çekmiyorum ya
al eline dünyanın kürkünü
göster bana son gücünü
kafa tutuyorum nereye kadar dayanırsa kafam
yoksulluğa, yolsuzluğa, cenaze namazı yarım kalmış çocuklara
sonradan anladığımda sulu gözlerimle karşılaştım
anladım ki ruhum kambur kalmış
ben ise gençliğin verdiği bu tezcanlılıkla her şeye atılmışım
geç kalmışım geç kalınmışlığa
çekip gitmek bir lütufsa
çek gel ey yalnızlığım
beni bu yaşlarda kutsa
