Baþka dillerde bu kadar yaygýn kullanýlýr mý. Bilmem?
      Göz, her insanýn yüzünde kaþlar ve kirpiklerle bütünleþmiþ biyolojik duyu organýdýr.
ama bu göz insana yetmemektedir. Çünkü:
  “Nesnel dünyayý algýlamamýz, giderek benimseyip sevmemiz, her nesnede var olan estetik ve sanatsal duruþtur bence. Nesnelerdeki bu estetik, sanatsal duruþu duyumsayan, yapýtlarýyla ifade eden ve topluma sunanlar ise sanatçýlardýr.” (Denemeler/ Þair üstüne/ sayfa 154)
   Ýþte nesnelerde ki bu derinliði gören göze de gönül gözü ya da kalp gözü diyerek, göze mistik bir iþlev de yüklenmiþtir.
    Bu anlamda, gözden geçirmek, gözden kaybolmak, gözden kaçmak, göze girmek, gözden düþmek, göz önünde, göze batmak, göz koymak, göz etmek (Nazar), göz ucuyla bakmak, alýcý gözle bakmak vs. Deyimlerde- göz
    Bunlarýn dýþýnda da (bir göz ev) eve- göz, (göz, göz olmuþ yaralarým kanýyor) yaraya- göz,   (Terazi kefesi) kefeye- göz,  suyun topraktan çýktýðý yere- göz, (aðaca göz aþýsý) aðaca- göz vs. Tdk. verileri.
    Tek bir sözcük olan göz, dilimizde ve kültürümüzde bu kadar geniþ alanda kullanýlýyorsa; vardýr bir ayrýcalýðý!
    Ýþte biz bu yazýmýzda gözün ayrýcalýðýný ve önemini irdeleyeceðiz
    Charles Chaplin (Ýngiliz, sinema yönetmeni, oyuncu)  sinemanýn emekleme döneminde Þarlo karakteriyle, sessiz filimler yapmýþ, oynamýþ, sevilmiþ bir sanatçýdýr. Komedi türünde Siyah beyaz bu filimler, hala ilgi ile izlenmektedir. En azýndan ben ilgi ile izliyorum.
    Charles Chaplin’e soruyorlar, neden sessiz filim?..
    Cevap: “Konuþursam, beni sadece Ýngilizce bilenler anlayacak ama sessiz bir filimi herkes anlayabilir.”  Ekliyor: “Ve dünya Amerika’dan ibaret deðildir.” Diyor
    Charles Chaplin, kuþkusuz sessiz filmlerinde, kaþýný- gözünü, aðzýný- burnunu, elini- ayaðýný; özetle vücut dilini maharetle kullanýyordu.

    Bir yazýmda (Okuma Yazma), “Yazýlmýþ olsun ya da olmasýn her dilin ve her düþüncenin bir alfabesi vardýr.”  Demiþtim. “Vücut dilinin de bir alfabesi vardýr ve bu dil evrenseldir.”   Diyerek, konuya dönelim.   
    insanýn bilinen iki gözü var. Nesneye bakýp gören, gördüklerini beyne taþýyan yaratýlýþtan var olan, gözler açýkken çalýþan, gözler kapalýysa kapanan video misali biyolojik iki göz…
    “Bu iki gözün evrensel bir dili ve alfabesi var ve herkes bu alfabeyi yaþayarak öðrenir, okur, anlar.” Desem, hiçte abartmýþ olmam.
    O sebepten Edip Cansever, "Göz, sözün ulaþamayacaðý her yere ulaþýr.” Der…  
    Dik, dik bakýþ: Uyarý
    Sert bakýþ: Öfke, kýzgýnlýk
    Düþmanca bakýþ: Kin, nefret
    Acele bakýþ: Önemsememek,
    Göz ucuyla bakýþ: Bakýþý gizlemek, küçümsemek
    Keskin bir bakýþ: Varlýðýný hissettirme, dikkati üzerine çekme
    Tabii ki bu bakýþlar daha da çoðaltýlabilir, karþýsýndakinin eylemine göre de anlamlarý deðiþebilir. Ama gözlerin dili ve alfabesi olduðunu anlamak için yeterlidir.
    Göz doðuþtan gelen ve kiþiden kiþiye deðiþen kara, kahve, yeþil, ela, mavi, amber, kehribar, vs. Ana renklerin bütün tonlarýyla da zenginlik ve güzellik sunar insana.
    “Göz saklar sýrlarý, yine göz ele verir insaný. Yanardönerdir gözler, ýþýðýn þavkýna, yüreðin þevkine meneviþlenir.”
 Tam da burada þair dile gelir. Bakalým neler söyler…