Söylencesi baharın…
Sabrım, aşkım ve metanet yüklü
yüreğim
Her sure aşktır
Her sükûn dilediğimde
Koştuğum Rabbim
Meyvesi özlemin
Sabrettiğim kadar direttiğim bu aşkı
Nazenin bir hece ile ört bas ettiğim
Ve illa ki başımı iki yana sallayıp
reddettiğim
Yalnızlığın kisvesi…
Elbet gelmeyeceğin o bahar sabahı
İlla ki beklediğim rıhtımı
Mavi gözlü şehrin bensem Şimal
yıldızı
Yoksa matemim midir beni böylesine
kucaklayası?
Sormadan emanet ettiğim yüreğim
Safi hüzün kesemde
Sessizlikle terbiye edildiğim
Ömrün nazlı çiçeği
Ah, efkârı soluduğum
Ah, yalnızlığımla şiirler dokuduğum
Rengimse pembe
Uçuşayan saçlarında serin sabahın
Bir buse kondurduğum elbet sabahın
şiarı.
Her nemlendiğinde gözlerim
İlla ki var silen biri
En çok müptelası olduğum bilinmezin
Ve işte körüklendi rüzgârın esintisi.
Ne gelen var ne giden
Matemi giyinen
Deniz mi yoksa köpüren?
Elbet içimdeki enginlerde kaybolan
özlem…
Ah, yokuş yukarı çıktığım
İstanbul sokaklarında sarmaladığım
İç sesim ki
Ne nankördür kimi zaman beklemek
Beklediğine değmese bile
Belki de kabullendiğimdir
Eziyet çekmek.
Oysaki özlemdi adı bu meziyetin
Kana bulanan şiirler
Kar mizaçlı beyitler
Kardığım gün ve gece
Kandığım aşk adeta bir hazine
Elbet kendimden kaçtığım
Elbet kendime yakalandığım
Hicranı bitimsiz bir hasret
Şehrin teninde uçuşan ateş böcekleri
Belki de aşkın seferisi
Her yola düştüğümde.
Geceden kalan bir şiirle
Yarıladığım ömrü başa sardığım
Şiirlerle doyan açlığım
Susuzluğumsa saklı virgülde
Ve işte çentik attığım her dize
Dizlerimden akan kanın kuruduğu
Şu sefil imgede bile saklıdır acımla
nazım
Tükenmez de niyazım tükenmeyecek de
İnandığım kadar sabrımı katık
yaptığım elbet
Pelesenk yüreğimin dilinde.
İşte ritmini kaybettiğim bu şarkının
Şüheda mazimde saklı bunca hatıranın
uğruna
Hatırladığım olsa bile aklımın
kovduğu
Yürekten ırak susuzluk çeşmesinde
Umudun aktığı o musluk
Sesi kısık olsa bile ruhun
Bazen tutulan nutkuna sığındığım.
Her hicret vakti
Aralıksız andıkça Rabbimi
Ne zormuş beklemek
Üstelik gelmeyeceğini bile bile
Yokuş aşağı yuvarlanan bir sözcüğü
Boca etmek sonsuzluğa
Mademki adı aşk ve hayal kırıklığı
En çok da seyrüseferi mevsimin
Bir bulut olup tükendiğimin arifesi.