Minyon bir zaferdi hayatın ön sözü, kıyıma uğramış renklerden çalınan muğlak bir gök kuşağı bir o kadar ipe sapa gelmez coşkunun büzüştüğü bir ağaç kovuğu çünkü insanlık ağlıyordu ve hicveden şiirin de devasa gizeminde şakıyordu heceler şahlanan duyguların mezardan firarı ve işte ölü bir geceydi ve aşkın kundaklandığı ne de olsa saltanatını yaşıyordu iblis.

 

 

 


Hücre hapsinden kaçan kaçana.

Hüzün grafiğinde ıslak bir zemin adeta:

Kan ve gözyaşı.

Ölümdü baş tacı evrenin

Sükûnet dilerken hayatın rahmetini ıskalayan

Ve nidaları dinmeyen hazan

Şehrin duvarları

Kanlı:

Ellerinden kayıp giden hayatlar

Meleklerin kanadına dahi yağıyordu bombalar.

 

İşte asılı yürekler

Şaşkın gözler

İzafi izleklerde saklı hüzün

Koynunda ölüm

Şah damarından yakınından başkası olmayan

Çocuk ve kadın ve mazlum

Afaki gölgelerdi istikrarla can alan

Rabbini tanımayan

Renklerin istilası

Acının neferi

Kar tanelerini hezimete uğratan

Elbet gökten yağan bombalar.

 

Felekten gece çalan müridi zalim iblisin

Şehla gözlerinde gecenin

Kayan yıldızlar gibi

Seferi hüzün

Safi acı

Kayan hayatlar

Baharı değil ölümün katıksız mevsimi delik deşik ettiği

Sürmanşetse savaş

Gaipten gelen bir telaş ve hıncahınç yeryüzü

Sahi yüzü var mıydı artık kanlı gözlerinden

Akan nefreti boca ettikçe Müslümana.

 

Dokuduğu zemin

Aslında kansızdı her biri bu katillerin.

Müzmin bir rüzgâr

Ateş git gide büyürken

Rengi kaçıktı işkencenin

Bir rabıta ise hayat

Bir koşu muydu ölümün acil çağrısı?

Hüzne biat

Yapraklar dahi kan içerisinde

Tüyü bitmemiş yetim ve öksüz ve çocuk

Adı insan

Ölense insanlık

Öldüren malum yeri yok cennette.

 

Cefası yükün

Cenderesi yaşatılan o hezimetten

Yaka paça kaçansa elbet hüzün ağacı

Kökü derin

Şaibeli gölgelerin muğlak zaferi

Çünkü son sözü söyleyecek Yaratan

Yaratıların her biri

İhanet ederken Rabbine

İtaat ettikleri zalim ve kini ve kiri

Akan kan

Akan hicran

Akacak kan değil mi ki dünyanın seyrettiği

İlla ki son bulacaktı kanıksanan zafer.

 

Edimlerde cinnet

Cennet senin neyine gerek?

Kordan cesetler

Közünde vahşetin

Son kozu iblisin

Cehalet yüklü eziyet

Sancılı ve sanrılı bir gülüş

Asla kanıksanası olmayan bir mağduriyet

Bayrama bir kala

Ve işte başladı geri sayım

Elbet zuhur edecek İlahi Adalet.


( İnsanlık Ağlıyordu... başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 12.05.2021 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.