Tescilli hüzne ne eklerim ki acýdan baþka?

Hasretim Rabbim ve huzura

Sözcükler kefenim

Ah, yýlgýn ve yorgun bedenim

Ruhumla tavaf ettiðim evren

Yoksa ne isterim O’na kavuþmak dýþýnda.

Serçe parmaðýma konan o yavru serçe

Annesinin aðzýndan beslediði tek hece iþte:

Aþk iken bahþedilen evrene

Sevginin sayýsýz evresinde bir ömür gezindiðim

Yeri geldi mi kindarlar tarafýndan ezildiðim.

Rengim yok bu gün

Cihanda saklý serüvenim

Elbet aþk ile rükû ettiðim

Kurþunlara hedef iken muadilim:

Hani, þu gökte s/üzülen rahmet gibi

Devindiðim dünyada hayra alamet

Kýyýma uðramaksa düþen payýma

Kýyamazken dahi dokunmaya

Yüzü suyu hürmetine tüm sevdiklerimin

Tapýndýðým Ýlahi Aþkýn kudretine çömelen dizlerim

Titreyen dizeler

Sesimde saklý hüzün ve dalgýn nameler.

Varlýk dediðin ne ki, hem?

Var olmakla iþtigal mademki bizler ve beden

Rengi kararan göðün mü örtüsünün

Altýna gizlendi mutluluk dileyen en içten?

Minnet doluyum dünüme

Günde kaykýldýðýma binaen

Yarýnlar hem korktuðum hem de beklenen.

Muþtulayan kimse acýlarý

Kor hecelerden mi inþa ettim yarýnlarý?

Bir sýzý ki dinmeyen

Yaldýzlý yoluna ölümün

Elbet gideceðim de direnmeden.

Baþ koymak inançla hayata

Baþ veren filizin ömrü olmasýn yeter ki kýsa.

Arþý alaya çýkan isyanlarý günahkârlarýn

Sunumu bazen ölümden beter acýlarýn

Müstakil bir sevinç de deðil muradým

Sevdikleri ile insanýn tadý çýkmaz mý hayatýn?

Kimsesizliðimi sadece O sonlandýran

Yargýsýz infazsa cihanda kimi zaman vuku bulan.

Kozamsa huzur

Kozu nedir sahi nifaklarýn?

Ýhlasla sevip yaþadýðým

Nasýl da zoruna gitti insanlarýn.

Mealimse umut

Mecalim kalmadý, güzel Rabbim.